غریب مدینه

امام دومینِ من
بمیرم بی ضریح هستی
حسن نامت، کَرَم کارت
غریبی تو بقیع هستی
***
نه شمعی که بتاباند
مزار سرد و خاموشت
نه زائر، نه محبانی
غریب تر از رضا(ع) هستی
***
درسته قاتلت شد زهر
به دست حیله ی همسر
جگر می سوخت و می سوختی
بیاد کوچه و مادر
***
بیاد چادر خاکی
بیاد دست ناپاکی
که بی شرمی نمایان کرد
به کوثر ضربه ی سیلی
***
پس از آن حادثه دیگر
به چهره رنگ غم داری
به وقت رفتند مولا
فقط مادر به لب داری