پروین

(شعری به تقلید شعر گره گشایی )
(از زنده یاد پروین    اعتصامی )


چون گره بستی نشان از حکمت است
گر تو بگشایی دلیل از رحمت لست

این جهان را خالقی باشد نکو
جمله ی اسرار داند مو به مو

صبر او  بسیار و ما کم طاقتیم
نام نیکش یار ما چون راحتیم

آن که می خواند تو را از عمق جان
پاسخش گویی تو ای آرام جان

هر شفایی از تو می آید پدید
می شود مهرت به دل هر دم مزید

رازقی بر کل این جنبندگان
ساتری بر عیب های بندگان

هر گدایی با تو سلطان می شود
پادشاهی بی تو حیران می شود

دست موسی را تو بیضا کرده ای
طفل معصومی مسیحا کرده ای

چون اجل بر گردنم نزدیک هست
از چه ترسم توشه را باید که بست

چون که دانم گوشه ی چشمت به ماست
خاک کویت از برایم توتیاست

یاد حق جام سلامت می شود
ذکر او مرغ سعادت می شود

آن که در دامان خاکت خفته است
اعتصامی باشد او در سفته است

گفتگوهایش کجا پیدا شود
هر که خواند شعر او شیدا شود

در بهشتت گر تو مهمانش کنی
آن ادیبان همنشینانش کنی

میوه ی جنت خورد  با عارفان
می نشیند مدتی با عاشقان

چون که بهار یاد پروین می کند
هر کلامش را چه شیرین می کند

عارفه مرادی