هُرمِ نفس هایت

#هُرمِ نفس هایت
این، منم که؛
هر شب را 
با تو صبح میکند
ای ناآشناترین آشنایِ من 
و هر روز این انوارِ طلاییِ خورشید نیست که مرا از خواب بیدار میکنند، 
بلکه 
هُرمِ نفسهایِ تو است 
که از هزاران فرسخ آنطرف تر بر گوشِ جانم می دمند.
درود میفرستم بر آن دو چشمِ خمار و خواب آلوده ات، با آغازِ هر روز؛
که خیره گشته اند در چشمانم، از دوردست ها.
و درودهایی بیشتر نیز میفرستم 
بر آن صدایِ آتشینِ خش دارت
که تنها، جانِ من است که آنرا میشنود:
صبحت بخیر عزیزم...
✍شیما.ر
شهریور یکهزار و چهارصد و یک خورشیدی