یاد تو

هرزمان یاد تو افتادم کشیدم آه من
چون تویی هرگزبه عمر خود ندیدم ماه من
در مسیر عشق تو ثابت قدم بودم ولی
از هرآن راهی که رفتم گم نمودم راه من
عمق احساس مرا باور نکردی خوب من
تا زمانی که دگر افتاده بودم چاه من
برتو آوردم پناه آیا پناهم می دهی
چونکه دیدم مهربانی خود شدم گمراه من
تو مرا راندی زدر گاهت کجا حالا روم
داد از رنجی که بردم تا رسیدم شاه من
دیگر از این جا برو الیاس کم افغان نما
تو بریدی آن چنانم تا شدم کوتاه من