مرگ در رود خانه ی با ران

مرگ در رودخانه ی باران

میسرایم به برگ زردِ زمین ، با تو امشب ترانه ی باران

با توشاید دو باره برگردم ، به جوانی جوانه ی باران

زندگی را امید می سازد ، نیستم ناامید از رویش

زندگی جاری است تا باشد قطره ای در خزانه ی باران                                                                                                                                       سعی دارم همیشه  بَر گردم به فضایِ طراوت  تازه                                                                                                                                                                                                       هست درآسمانِ دل جاری  غرش جاودانه ی باران

دربرِ آفتاب یخ زده ام بس که ازتشنگی سخن گفتی                                                                                                                                                                                               ناگهان برق عشق  پیدا شد برسرت ریخت دانه ی باران

وای از سالهایِ بی باران آه ازمرگهای ِبی پایان                                                                                                                                     
  چقدرلذت  آفرین   باشد، مرگ  در رودخانه ی  باران

ماهیِ حوض ما که خشکی دیدِ دیدم ا و را چگونه می رقصید                                                                                                                                                               
  تازه  فهمیده بود یعنی چه، دور  بودن  زخانه ی باران

تشنه هستم به جامِ تشنه ی تو ،زنده هستم به نام ِچشمه ی تو                                                                                                                                           دفتر ِسبز مِعرفت با شد غزل بی کرانه ی باران