عاقلان

این شعر از شماست ؟ یا سایه نویسی از کلمات سنایی و مولاناست ؟!
در بحر خفیف مسدّس به وزن : فعلاتن مفاعلن فعلن

- صوفیان در دمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند -

شمع‌ها می‌زنند خورشیدند
تا که ظلمات را شهید کنند

باز هر ذره شد چو نفخه صور
تا شهید تو را سعید کنند

چرخ کهنه به گردشان گردد
تا کهنه‌هاش را جدید کنند

رغم آن حاسدان که می‌خواهند
تا قریب تو را بعید کنند

حاسدان را هم از حسد بخرند
همه را طالب و مرید کنند

کیمیای سعادت همه‌اند
در همه فعل خود بدید کنند

کیمیایی کنند همه افلاک
لیک در مدتی مدید کنند

وان هم از ماه غیب دزدیدند
که گهی پاک و گه پلید کنند

خنک آن دم که جمله اجزا را
بی ز ترکیب‌ها وحید کنند

بس کن این و سر تنور ببند
تا که نان‌ هات را ثرید کنند


راستی اگرشما مردان و مردمانِ این روزگارید؛ پس سخنانِ خودِ شماکو؟!

سلام خدمت مدیر عزیزسایت و امیدوارم به رسیدگیِ این موضوع توسط شخص شریف خودتان استاد.



بی سلام پروفایلی به نام کاربریِ آقای جوینی بی مقدمه و به صراحت در پاسخ به تمام میرزابنویسی های توجیه منش تان بگویم که اگر واقف نیستید باشید که هرگونه سایه نویسی و سرقت ادبی و انتحال از نوشته های دیگران چه از اثار شاعران قدیمی و پیشینیان و چه اکنونی ها جُرمی است ناروا که شما با اِشغالِ صفحه ی نقدها و وبلاگ های سایت ادبی در روندی طومارپراکنِ خالی از توجیهی منطقی و مستند و آغشته به توهینات مکررتان به بنده و خطابهای شما که یقیناً حاصلِ بی فرهنگی و فقدانِ ادبِ تربیتیِ خودتان حتما هست ؛ باوجود این موارد هم نمی توانید هرگز این تابلو سایه نویسی تان از اشعاری که اشاره شد را توجیه نمایید و اینکه بدانید هرگز وقت ندارم برای پاسخ به هرنوع سیاه نمایی ها و بی ادبی افرادی مثل شما و فقط به این دلیل که شما بخش نظرنویسی و کامنت به وبلاگ امروز را که درخطاب به بنده بود ، بسته بودید ؛ همینجا پاسخ مختصرتان را نوشتم .

ربّ نجّنی من القوم الظالمین.

به نام حضرت دوست
با سلام به دوستان و شما سرکار خانم کوهواره، شاعره محترم
نخست متشکرم از حضور شما. شما اهل فن هستید و با ادبیات بکارگیری واژه ها و نشانه ها برای بیان منظور آشنایی کافی دارید ولی انگار وقت بیشتری را می طلبیده.
در حال سروده ای را که در ذهنم پدید آمده ، ویراست نشده خدمت شما تقدیم می کنم و توضیح بیشتر را اگر فرصت شد امروز و گر نه روز دیگری در تارنگار(وبلاگ) تقدیم خواهم کرد. تندرست باشید و شادکام.
(البته مخاطب این سروده جناب عالی نیستید.)
می دهــــــــــــــدم مطرب ایـــــــــــــــمان نوید
فصلِ خود و وصل او، عید است عید
جــــــــــــام بلا ســــــــــــرکشم از دســــت او
دیــــــــــده ی دل جـــــــــــــلوه گری ها بدبد
خــــــــــوش به فـــــــــــنــا بسپردم باده اش
قــــــــــــــطره به دریــــــــــــا بردم نــــو پدید
واعظ مغــــــــــرور تــــــــــــو پـــــــندم مده
مهر نـــــــــــگارم به رگ و جان دوید
زاهـــــــــد طماع تو چـــــــــون عــــــــــــنکبود
دام مـــــــگس گیر تـــــــنی بــــــر قدید
خـــــــــــمره به پســــــــــــتوی ریا می نهی
بی خــــــــــــبرِ شـــــــاهد و دور از حدید
ســــــــینه ی من شـــــاکر هر لاب و داپ
غــــــــــافلی ای خفته تو از این نبید
دم چو فــــــــرو می برم و بــــــــرکشم
این دل من می کند هر دم دو عید
(مظفر جوینی - جمعه 1400/10/3)

با سلام و احترام.
سرکار خانم کوهواره من هرگز قلم را برای بی ادبی نسبت کسی از جمله شما بکار نگرفته ام. شما با ادبیات نامناسبی داوری کردید و بنده مودبانه به شما توضیح دادم که این دو اثر را دوباره به داوری استادان ادبیات سپردم و ایشان نظر شما را تایید نکردند. مناسب بود بجای نوشتن شکوائیه - که دوباره خارج از رویه یک جمع ادبی است - محترمانه به توضیح من پاسخ می دادید. بهر حال اگر تصور می کنید از طرف من به شما بی احترامی صورت گرفته، عذر خواهم و انتظار دارم به توضیحات من پاسخ دهید.

توضیحات من در وبلاگ به داوری همه فرهیختگان حاضر در این جمع اهل دل ارسال شده و امیدوارم با تایید مدیر محترم جناب فکری به نمایش در آید و دوستان داوری کنند که در کجا بی احترامی رخ داده تا اگر لازم باشد بازهم از شما عذرخواهی کنم. برای همه دوستان و برای شما آرزوی تندرستی دارم.