از من ادب و از تو طلب

از من ادب و از تو طلب

ز من در سجده رفتن، ز تو بنده نوازی

منِ مست غرور و، ز تو دیوانه بازی

من و در قلب خدا و، تو نور هر درونی

ز من پرواز کردن، ز تو پروانه سازی

ز من آیم به سویت، ز تو تدبیر افکار

ز من مهمانی رفتن، ز تو دروازه بازی

ز من درویشی و از تو مروّت

من و مست خرابی، ز تو میخانه سازی

من و سر بالا رفتن، تو دستم را بگیری

ز من رسوایی، از تو چاره سازی

به سویت آمدم از کوه و صحرا

نیازمندم، تو هر دم بی نیازی

تو را شاهی و ما را بندگی خوش

ز من حرص و ز تو در خانه روزی

ز من دل شکنی یا دل شکستن

تو قلب پاره ام باید بدوزی

 ز من سجده که الله می پرستم

تویی که لایق راز ونیازی

ز تو ساختار و از من ساخته بودن

ز تو دانایی، از من حیله بازی

ز تو دعوت و از من پیروی هم

تو بینای من و، زین بچه بازی

ز باقر مستی و شعر از تو خواستن

سرودن در من و، تو راز راضی

تو راهم می بری، از نور هدایت

ز من دیوانگی، پس تو قاضی