درخت عشق

شب من اینگونه بود که اصلا سحر نداشت
هیچ کسی ازحال وروز من هیچ خبرنداشت
قصه ای عشق من شده داستان چوپان دروغگو
که هرچقددادمیزد،بهرکمک اماهیچکس باور نداشت
تقدیر من از ازل اینگونه بود که تنهاباشم
همیشه تنهابودم مانندآن طفلی که مادرنداشت
همه از وصف تومیگفتن که چنین مسلمان هستی
اماظلمی که توی مسلمان داشتی کافرنداشت
تاکه چشمان تودیدم عشق راباتوآغازکردم اول
نمیدانم که چنین عشق اولی بودکه آخرنداشت
تورا درخواب دیدم که ببخبری زدنیا،زدم بوسه برلبت
طعم لب توشیروعسلی بودکه شرینیش راشکرنداشت
بعد ازان شب شده این دلم مست وشیدای توبدجور
آن مست وشیدای که باتوازهیچ کسی حذرنداشت
درخت عشق تو را من بنشاندم درگوشه ای دل خود
نمیدانم‌چرا آن درخت بزرگ شد ولی ثمرنداشت
پرخطر شد زندگی بعدازدوراهی که جداشدیم ازهم
یادته تا باهم بو دیم هیچ جای زندگیمون خطرنداشت
قبل  رفتن تو همه توصیف چشمان رحمانی رومیکردن 
ای کاش میدیدی که بعد از توچیزی بجزچشم ترنداشت