بود بود

او بود و مَنَم بود در این بود نبودم
بودی که بُوَد بود و من بود نبودم
این بود خودش دید همان بودن او بود 
این من بُدم که بی‌بودن او بود نبودم
بهر که و بهر چه این بودن ما بود؟
من که از غافله شهر خبردار نبودم
هر که از بودن خود فکر ببودش
توشه راه را بسته و من او نبودم
در راه بدیدم کسی کهنه به سر بود
او بود بدید و ز رهش بود نبودم
که بدین بودن او بودن ما بهر به او بود
 هر که از خود بود نبود، بهر به او بود