هرس

سلام

و

اگر چه معتقدم هنوز تا رسیدن این اثر به شعر چند فرسنگی مانده است ولی به دلیل اندیشه و ظرافتی که در آن پنهان است به بازگفتن ادراک خویش تز ان می پردازم باشد که در نهایت از جمیع دیدگاه ها به درکی درست تر رهنمون شوم .
هرس را همان اصلاح کردن یا زدن شاخ و برگ اضافه ی درختان می نامند که گاهی از نظر بیننده ی ناآگاه از علم باغ داری عجیب می نماید و حتی جلوه ای از آسیب رساندن به طبیعت شمرده می شود ولی قیچی که دست آدم کاربلد باشد نه تنها به زیبایی امروز باغ و گلستان می اندیشد بلکه تداوم این زیبایی و شکوه هر چه بیشتر آن را نیز در آینده در نظر دارد پس اقدام به قطع روابط می کند که مانع از این اتفاق خواهند شد و در این میان ابزار کار او قیچی است.
از سویی دیگر اما قیچی در قیاس ظاهری با تبر مجهز به دو تیغه ی برنده است پس میزان خسارات وارده اش باید مضاعف باشد ولی نازک خیالی شاعر وارد می شود و می گوید که هرس کردن و مراقبت و اصلاح کردن درختان کار تبر و هم تباران او نیست بلکه ابزاری چون قیچی می طلبد درست به مانند مثال کار هر بز نیست خرمن کوفتن // گاو نر می خواهد و مرد کهن
پس هر بریدن و هر قطع کردنی مسبب نابودی نیست بلکه کار اگر به دست کاردان باشد و ابزار کار اگر کارآمد نتیجه ی آن اصلاح است و تجلی هر چه بیشتر زیبایی ها ولی در عمل هر گردی گردو نیست و هر تیغه ی برنده ای مهلک نیست که یاد آور « چو رگ زن که جراح و مرهم نه است » می باشد .

شایان توجه آن است که شکل کامل کلمه قیچی که همان قید+ چین است نیز می تواند در دریافت هر چه بهتر معنا مددکار باشد .

سلام
وقتی که اشیا ،پدیدهایی وارد شعر. می شوند که باعث گنگی یا سادگی در معنا می شوند اغلب باید به نماد تعبیر شوند نکته ای که وجو دترد این است که نمادها . شعر معاصر ثابت نیستند و ممکن است در اشعآر شاعران مختلف متفاوت باشند و با توجه به متن و زمینه سرودن شعر تعبیر می شوند
هرچند مرسوم نیست که کسی شعرش را تحلیل کند اما لازم می دانم خدمت دوستان که از گنگی شعر شکایت داشتند و شاید همین باعث تشکیک در شعر بودن متن می کرد ع ض کمم در اینجا با سه کلید واژه تبر و قیچی که در شعر حضور داشتند و درخت که غایب بود اما حضور پر رنگی داشت اگر این سه با هم دیده شوند و تفاوت تعریف شده برای تبر و قیچی که علارغم کارکرد یکسان تفاوت در ظاهر و ماهیت دارند واگر به این تفاوت توجه می شد جنبه ی نمادین آنها قابل کشف بود قیچی از« دو»تیغه که در« برابر» هم قرار دارند امادر موضع و نقطعه ای آنها را بهم پیوند می دهد که نهایتا وظیفه اصلی آنها که همان اصلاح است را انجام دهند اما تبر در تقابل با آن فقط از« یک» تیغه که خیانت دسته ای از جنس درخت فقط برای قطع کردن هستند با ارتباط این مطالب با نماد درخت که از یک تنه و شاخه های بیشمار تشکیل یافته به گنگی شعر غالب میاید