پست های وبلاگ

سلام

لبخند گویی با لبانمان قهر کرده است این روزها کمتر به تزریق ژل برای رفع خط خنده نیازمند میشویم. اما چشمهایمان گاه و بی گاه بارانی میشوند. از اینکه رسانه چینی مسخره مان کرد و به ریشمان خندید نگوییم کرونا هم دست به یقه شده با مملکتمان ان هم بگذریم. از احتکار بی رحمانه اقلام حیاتی هم رد میشویم. دلمان تنگ شده برای ارامش. دلمان تنگ شده برای لبخند برای شادی برای محبت. یک بنده خدایی میگفت برای تزکیه روحتان روزی سه مرتبه صبح ظهر شب گریه کنید. 😐
من ترجیح میدهم روحم را با الکل نود درصد شستشو بدهم تا چشمان نازنین را به زحمت بیاندازم. بابا ما بدون این حرفها دنگمان میدنگد«فکر کنم این تیکه مشهدی باشه میشه بدون این خودمون مشکل داریم😁»روزی سه مرتبه گریه کنیم که همین بینایی نصفه نیمه مان هم از بین میرود.
یک سوال خیلی مهم واقعا ما چرا فکر میکنیم اگر گریه کنیم ولو به زور پیش خدا عزیزتریم؟ اگر خودزنی کنیم که به درجه های اعلی رسیده ایم. یعنی نمیشود مثل بچه ی ادم عاشق خدا باشیم؟ حتما باید خودمان را قیمه قیمه کنیم؟
تازه اگر خدای نکرده یکی در حال خوش. گذرانی باشد با نیش خندی میگوییم: ادم الکی خوش خاک بر سرش ایش عقل نداره سبک مغز 😳
البته شادی منظورم این نیست بار و. توشه ببندید به قصد سفر به شمال و. عشق و حال بعد به هموطنانی که راه را بسته اند که کرونا نگیرید ناسزا بگویید. این از دایره ی خوشحالی جداست و وارد مقوله ی خودکشی با اعمال شاقه میشود که در صبر این متن نیست.
خلاصه مطلب اینکه هرچند همه دلشان میخواهد جز جگر بزنیم ولی باز هم خدا همین نزدیکی است باز هم امیدوار باشید باز هم با غم و اندوه همراه و همنشین نشوید قدر کافی رکورد زده ایم همین رکورد غمگین بودن را نزنیم برایمان دلخوشی است.
سال سختی بود
امیدوارم این مشکلات را پشت سر بگذاریم
امیدوارم باز رنگ. و. شادی به ایران عزیز برگردد.

در ارزوی طراوت و سبزی تان

شعله