پست های وبلاگ

‍ امپراطور جنوب. 
داستان پنگوئن های امپراطور

به روایت  الف. ح. مقدم
.
.

اینجا قطب جنوب است. تابستان کوتاه کم کم دارد به پایان میرسد و پنگوئن های امپراطور که در ضیافت پربار اقیانوس، حسابی شکم چرانی کرده اند، دسته دسته پای بر خشکی میگذارند. اول ماده ها و مدتی بعد هم پرندگان نر. 
البته خشکی که نه ، روی یخ. کیلومتر ها در روی یخ تلو تلو خوران راه میروند تا به مکان مناسبی برسند. 
جاگیر که شدند سروکله نرها هم پیدا می شود. این تنها فرصتشان است برای باهم بودن بعد از ماهها دوری.
حالا پاییز است. خورشید روز به روز دقایق حضور بی رمقش را کمتر می کند و در زدوخورد سایه روشن آسمان و سپیدی زمین زوج های سلطنتی رقص و معاشقه خودرا آغاز می کنند.
دوسه روز بعد ماده ها یگانه تخم ارزشمندشان را میگذارند و با احتیاط تحویل جفتشان  می دهند و سلانه سلانه راه اقیانوس را به پیش میگیرند.
نرها امانت گرانبهایشان را که ضامن بقای نسلشان است با احتیاط روی پاهایشان جا می دهند و دورهم حلقه میزنند تا با گرمای وجود هم سرمایی که گاه از هفتاددرجه هم پایین تر میرود و وزش کولاک های سهمگین جنوبگان، این خشن ترین اقلیم سیاره را تاب بیاورند. در حالی که خورشید روزهاست از افق بالا نمی آید و از آخرین وعده غذایی که خورده اند هم بیش از یک ماه میگذرد. 
آنها باید دراین شرایط چهارماه انتظار بکشند. انتظاری سخت.
هر چند دقیقه یک بار پنگوئن هایی که در ردیف آخر دایره ایستاده اند جای خودرا بانفرات جلوتر عوض می کنند  تا از گرمای گروه کمی گرم شوند. دراین بین دارایی ارزشمندشان اگر فقط چند ثانیه روی یخ بماند منجمد خواهد شد پس باید خیلی دقت کنند. 
روز ها در تاریکی میگذرند و گاه و بی گاه رقص بی قرار شفق های قطبی شراره ی نوری سبز را بر پهنه سپید دشت یخی می افشاند. 
زیرپای پنگوئن هارا لایه ای ضخیم از یخ دائمی پوشانده است. یکی دومتر پایین تر دنیایی متفاوت با موجوداتی متفاوت به زندگی یکنواخت و آرام خود مشغولند. هرچقدر روی زمین هوا ناپایدار و سرد باشد فرقی نخواهد داشت ، در اعماق آب همه چیز ثابت و یکنواخت درجریان است. 
دمای آب با بیش از پنجاه درجه اختلاف، تنها یک درجه زیر صفراست. موجودات اینجا در آرامش و سکوت بیش از حد معمول رشد کرده اند. این دنیای زیرآبی هنوز برای ما کاملا ناشناخته است. ما همین چندسال پیش برای اولین بار این دنیای رمزآلود را کشف کردیم.
بالای یخ ها، روی زمین یخی چیزی نمانده است که سوزوسرما امپراطورهای گرسنه را از پای دراورد که دریکی از سپیده دم ها اولین شعاع کمرنگ خورشید از افق نمایان می شود.  با اولین تابش گویی رگه های زندگی در رگ هایشان جاری می شود. 
بهار دارد از راه می رسد.
کمتراز دوهفته دیگر کم کم اولین تخم ها روی پاهای پدرها سرباز می کنند. در همین گیرودار از سمت شمال آوای دلنشینی به گوش میرسد. مادرها با شکم هایی لبالب از ماهی بعد از چهارماه تغذیه در آبهای غنی جنوب، از راه می رسند. هردو از شوق دیدار سراز پا نمی شناسند. همدیگررا از روی صدا پیدا می کنند و نوک به نوک می سایند. جایزه مادر اولین نگاه نوزادش است و جایزه پدر لقمه ای ازآخرین صید که پرنده ماده پیشکشش می کند. 
برای پرنده نر دل کندن از فرزندی که چهارماه روی پاهایش نگهداری کرده سخت است. با کمی تردید جوجه را تحویل پرنده ماده می دهد، با مادر و فرزند وداع می کند و برای تغذیه راه دریا را به پیش می گیرد. 
آنها بازهم تا چندماه، همدیگر را نخواهند دید.

امپراطورهای نر درحالی وارد آب می شوند که ساکنان فصلی قطب برای بهره مندی از آبهای پربار جنوب دسته دسته از راه میرسند. 
پنگوئن های جی تو که قدشان تا کمر امپراطورها هم نمی رسد دردسته های چندهزارتایی سکوت چندماهه ساحل را می شکنند.  دورتر تک و توک فک های پلنگی دیده می شوند. کمی آنسوتر کوههای متحرک گوشت، فیل های عظیم دریایی بدن های فربهشان را روی یخ پهن کرده اند. 
و عموزاده های دندان درازشان ، گرازهای دریایی هم بی نصیب نمانده اند.
در پهنه افق دسته های نهنگ دیده می شوند. نهنگ های گوژپشت درپی کریل ها که در دسته های چندده میلیاردی حتی از فضا هم دیده می شوند و نهنگ های قاتل برای شکار فوک ها به سواحل مواج جنوبگان نزدیک می شوند.
نهنگ های مینک و ناراول های تک شاخ، این نهنگ های تقریبا کوچک که با آن عاج بلند به افسانه ها می مانند هم آمده اند.
دهها گونه از پرندگان دریایی هم در جای جای آسمان ظاهر می شوند.  از جمله آلباتروس شکوهمند ، این بزرگترین پرنده جهان با بالهایی که از چهارمتر هم تجاوز می کند. 
قطب جنوب به هرانکه تاب این راه دور و این سرمای سخت را بیاورد هدایای خوبی میدهد. اینجا یکی از غنی ترین زیستگاه های کره زمین است.

در این هیاهوی وارد شوندگان که روزبروز بیشتر می شود ، تنها ساکنان زمستان های جنوب ، پنگوئن های امپراطور نر میروند تا دل بزنند به پهنه بیکران اقیانوس جنوبی.

 

و این داستان میلیونها سال است که هست و اگر ما ، که خودرا از سر آزمندی مالکان این سیاره بی نظیر میدانیم با تولید روزافزون گازهای گلخانه ای زیستگاه این موجودات باشکوه را ازبین نبریم ، ادامه خواهد داشت  
گرچه حقایق نشان میدهد که هیچ اراده ای برای مبارزه با گرمایش جهانی در ما نیست
و این نه تنها حیات وحش را تهدید می کند ، بلکه با این روند تا... 
شاید فقط چند قرن دیگر 

 

به داد طبیعت باید رسید

ایامتان به کام 
#امیرحسین_مقدم
هفدهم آبان نودوهشت