سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

سه شنبه 18 ارديبهشت 1403
    29 شوال 1445
      Tuesday 7 May 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        سه شنبه ۱۸ ارديبهشت

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        عطیه خانم ،عطیه ،عطی
        ارسال شده توسط

        محمد تقی محمد قلیها

         در تاریخ : سه شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۵ ۲۱:۴۲
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۵۶۳ | نظرات : ۳
        به نام خدا
        چند روز پیش شوهرم محمود آقا بر اثر حمله قلبی در بیمارستان مرد.مردی که پس از چهل ونه سال زندگی با من عاقبت با بدرقه جناب عزرائیل مجبور به ترک من شد. یادم نمی آید در طول سالهای زندگی با او حتی ، دو سه روزی از خونه اش دور شده باشم.درست چند دقیقه قبل از مرگ محمود آقا کنار تختش نشسته بودم و چشمم به صورتش بود ، در سکوت اتاق ودر خواب عمیق صدای نفس های ناخوشایندی از گلویش شنیده می شد .یکهو پلک هایش را پی در پی بهم زد ،چهره اش را در هم کشید و چشمهایش را باز کرد. به اطراف نگاهی انداخت و سرش را برگرداند و زل زد تو صورتم . چند لحظه بی اختیار نگاهم کرد طوری که انگار برای اولین باراست که من را دیده . لبانش تکانی خورد.با اشاره سر به طرفش رفتم وگوشم را نزدیک دهانش بردم،با صدای ضعیفی نامی به زبان آورد که سالها فراموشم شده بود؛عطیه خانم!!
        گیج و منگ به عقب برگشتم و به نقطه ای خیره شدم و زیر لب بی اختیار همان نام را تکرار کردم ؛عطیه خانم
        بایادآوری این نام حال عجیبی پیدا کردم و ضربان قلبم تندتر شد .عطیه خانم در روزهای اول زندگی من ومحمود آقا از این خانه رفت و به فراموشی سپرده شد.بعد من ماندم و یک زندگی با ذوق وسلیقه  محمود اقا. زندگی با محمود اقا ساده بودو تنها درسه چیز معنا داشت:آشپزخانه برای پخت و پز ،بچه ها برای ترو خشک کردن و محمود آقا برای تمکین
                                                              
        ****
        هفده سالم بود که محمود آقا به خواستگاریم آمد.یک جوان سی ساله که راننده پایه یک بیابان بود . پدرم بعد از یک دید و بازدید معمول  ، بله را به خانواده محمود آقا گفت و من عطیه خانم شدم عروس محمود آقا . عطیه اسمم بود و خانم، نشانه ای از تربیت پدرم . پدرم عطاری داشت وکم سواد بود.ولی با همان سواد کمی که داشت ،شب های طولانی زمستان  برای من و دو خواهر وبرادر کوچکترم حافظ و حکایت هایی از گلستان می خواند.   موقع خواندن چهره مهربان و دوست داشتنی داشت.
        ****
                                                           
        خوب یادمه ،شب عروسی،پدرم قبل از خدا حافظی ،چشم در چشم محمود آقا دوخت و گفت:
        ببین پسرم یک حرفی می زنم خوب به خاطر بسپار.نشانه مردی فقط خرجی دادن به زن نیست مرد باید زن دوست باشه .به امانتی که بهش سپردن احترام بذاره. نامردیه که دست روش بلندکنه.نامردی مثل یک مرض میمونه ،یک مرض لاعلاج. این دختر عطیه خانمه وعطیه خانم امانته دست شما،.انشالله خوشبخت شین .
        ****
         
        از روز اول زندگیمون تا لحظه مرگ محمود آقا ، درتمام لحظات خوشی یا ناخوشی، فکرنکنم شوهرم رومحمود صدا کرده باشم . چپ می رفت محمودآقا بود ، راست می رفت محمودآقابود .ولی محمود آقا همان روزهای اول ،آب پاکی رو دستم ریخت و گفت :نمی دانم چرا وقتی بهت می گم عطیه خانم انگار با یک نامحرم روبرو می شم. بهتره همان عطیه صدات کنم.منم با سادگی ابلهانه نیشموباز کردم وگفتم: هر چی شما بگید محمود آقا. ای کاش لال می شدم و خریت نمی کردم .ای کاش یادم می موند تا بهش بگم  چطور پدر من یک عمریه مادرمو خانم صدامی کنه وروز به روز هم بیشتر عاشقشه !ای کاش !بازم ای کاش از کنار این موضوع راحت نمی گذشتم . نمی دونستم همین خواسته موذیانه محمود آقا  می تونه شروع حقارت های بعدی من باشه .حقارتی که موجب شه توخونش مثل یک خدمتکار به نظر بیام. حقارتی که بامن زیاد حرف نزنه چونکه اعتقاد داشت مرد جماعت نباید سفره دلش را برای زن باز کنه . حقارتی که بعداز مرگ پدر خدابیامرزم حتی اجازه نداشتم دو وسه روز کنار مادرم بمونم .حقارتی که در بگو مگوی من واو اگر صدای اعتراضم بالا می رفت بی حیا بودم ولی او آزادانه نعره می کشید . بله حقارت من از زمانی آغاز شد که عطیه خانم از این خانه رفت ومن عطیه که بعدها شدم عطی همچنان با محمود آقا چهل ونه سال زندگی کردم .
         
        پاییز 94 –محمد قلیها
         
        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۷۶۹۸ در تاریخ سه شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۵ ۲۱:۴۲ در سایت شعر ناب ثبت گردید
        ۶ شاعر این مطلب را خوانده اند

        مرجان تاج دینی( دریایی)

         ،

        ابوالحسن انصاری (الف رها)

         ،

        محمد حسین اسحقی (هاتف )

         ،

        عنایت اله کرمی

         ،

        باقر رمزی ( باصر )

         ،

        محمد تقی محمد قلیها

        نقدها و نظرات
        مرجان تاج دینی( دریایی)
        مرجان تاج دینی( دریایی)
        چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۵ ۰۵:۲۲
        درود
        خندانک خندانک خندانک
        خندانک خندانک
        خندانک
        ابوالحسن انصاری (الف رها)
        ابوالحسن انصاری (الف رها)
        چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۵ ۱۲:۱۲
        خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        دیروز         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۲ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۶ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۶ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۷ روز پیش         شاهزاده خانوم شاهزاده خانوم
        ۷ روز پیش         مدیر گرداننده سایت مدیر گرداننده سایت
        ۷ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        دَمار از روزگارِ جَمع درآورده توقع باز ااا که پِندار و گُمان و ظّن بجایِ فکر و اندیشه ست ااا بداهه ت
        محمدرضا آزادبخت

        از این نمی رنجم کسی به خانه ام نمی آید وشعرم را نمی خواند چون لابلای جنون دفترهایم آدمها غوغای خود را دارند پنداشته ای از تو می ترسم از کسی جز شعرهایم هراس ندارم مبادا جنون مرا به آتش کشند پنداشته ای مهر تو شعر مرا می خواند
        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        فقط در شعر قبلی حروف واو اضافی تایپ شده اااا خونه مامان چایی نعلبکی چینی ااا
        شاهزاده خانوم

        یه جوری پشت کوه انداختی که پیدام نشد ااا چجوری زنجیرمو بافتی که هی پاره شد ااا ای عمو زنجیر باف حیف عمو زنجیر باف
        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        دبیر فارسی و علوم و دینی ااا زنگ های تفریح و شکوفه چینی ااا ریاضی و اعداد و نمره و جبر ااا الهی روزگارِ خوش ببینی ااا یادش بخیر بچّگی و نفهمی ااا میونِ مردم و بازی و شادی ااا خونه مامان و چائی و نعلبکی چینی ااا بزرگ شدن خوب نبودِش بی صفاست ااا حتی پیشِ تو که عزیزترینی ااا بداهه ی

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0