پست های وبلاگ

درود مسیحای عزیز
تا آنجا که ذهن آلزایمری کمترین یاری میکندنقادان این بخشش حافظ را نشانی از اوضاع اجتماعی سیاسی آن دوران می دانند
و علت خاصی را برای آن بین مینمایند
هر چه فکر میکنم جزئیات و یا حتی کتاب و نویسنده را بیاد نمی آورم
حقیقت آن استکه خال ها این روزها خریداری ندارند
و در کنار گونه و بینی عمل جراحی میشوند
خرم و خوش باشید

............................................................
اگر مردی بخواهدتکه ای از قلب زنها را
سند شش دانگ می خواهند زمین و باغ و ویلا را!!!

ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺼﺮﺍﻟﻠﻬﯽ در جواب همه :


ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﺪ ﺩﻝ ﻭ پا را /
ﺑﻪ ﻓﺎﻝ ﻧﯿﮏ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ /
ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﻟﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﺨﺸﺪ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ /
ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﻦﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﺍ ... /
ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻭ ﻧﺴﺮﯾﻦ،ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻣریم و مینا /
ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺁﻭﺭﺩ،نﮕﺎﻩ ﺗﻨﺪ ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ ... /
ﺩﮔﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﭘﯿﺪﻥ ،ﺩﮔﺮ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ارزان .../
ﺯﺑﺨﺖ ﺭﻧﺞ ﺑﺪﺑﺨﺘم،نبﺎﺷﺪ ﺩﺷﺖ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﺍ /
ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﯾن حافظ :
ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ،ﻫﻤﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺩﺍﺭﺍ ﺭﺍ /
ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﺍﺑﻠﻖ ﺗﻨﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ /
ﺑﻬﻞ ﺗﺎ ﻧﯿﮏ ﻧﺴﭙﺎﺭﺩ، ﺧﺰﺍﻥ ﺑﺎﻍ
ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ /


شعر از عیسی نصراللهی تیرداد سال93

اگر روزی قوی مردی بدست آرد دل ما
به نذر قدرتش بخشم جهان بی سرو پارا



سرو دست وتن وپا را ، ندارم اختیار از خود
غزلهایی به او بخشم ، که ارزد کل دنیارا


که داند کار یک شاعر که از شعرش بپرهیزد
منم آن شاعر عاشق ، که دارد نام زهرا را


زهرا ضیایی

با سلام و عرض ادب و ارادت خالصانه محضر شریف شاعر و استاد ارجمند جناب آقای مسیحای گرامی و نازنین.
محمد تقی ضیاء لشگر متخلص به دانش ، در سال1240 شمسی در تهران چشم به جهان گشود و پس از فراگرفتن مقدمات ادب و معلوماتی که در آن زمان برای کسانی که خود را برای تصدی مشاغل دیوانی حاضر می ساختند، ضروری بود. در جوانی در خدمت مرحوم میرزا علی محمد صفا خوشنویس، به فرا گرفتن هنر خطاطی پرداخت و در محضر مرحوم ملاعبد الصمد یزدی و مرحوم میرزا ابوالحسن جلوه، فنون عربیت و ادب و حکمت و علومی را که در آن زمان مورد توجّه خاص دانشمندان و ارباب ذوق و معرفت بود، فراگرفت و به مطالعه و تصفح دیوان شعرای ایران و عرب همت گماشت. در آغاز خدمات دولتی خود در دبیرخانه میرزا علی اصغر اتابک به شغل منشی گری اشتغال داشت و پس از مدتی به آذربایجان(تبریز) در خدمت دیوان انشاء ولایت عهد به سر آورد.(دیوان، 1383،مقدمه: الف) سپس در اوایل مشروطیت در جرگه آزادیخواهان درآمد و آثار منظوم و قصاید غرّا که در حمایت از آزادی و نکوهش رژیم استبدادی سروده، نماینده آن دوره از عمر اوست. بعد از سقوط محمد علی شاه و استقرار مشروطۀ دوم در سال 1327 هجری قمری، به سمت ریاست عدلیۀ فارس منصوب شده در مصاحبت سهام الدوله والی ایالت، به سرزمین سعدی و حافظ رهسپار گردید و آنجا اقامت جست. بعد از آن سال ها سمت ریاست دبیرخانه ولات فارس را تعهد می کرد و با فضلا و شعرای شیراز همدم بود. وی در سنین اخیر حیات نستباً طولانی خود به تهران بازگشت و ایام بازنشستگی و دوران نهایی عمر خویش را در پایتخت گذراند و به دیدار دوستان و سخن سرایان تهران -که محضرش را مغتنم شمرده و در ایام خانه نشینی از خرمن ذوق و دانش وی خوشه چینی می کردند - صرف اوقات می کرد. (همان، مقدمه: الف). دانش در اواخر عمر نابینا و خانه نشین شد. در 25 اسفند 1326 در گذشت و در قم مدفون شد.( مشیر سلیمی، 1344: 349)دانش دبیر و نویسنده ای توانا بود، خط نستعلیق را بسیار خوب می نوشت. وی از کودکی خطی خوش داشت و در نه سالی توانست دیوان حافظ را به خط خود بنویسد و در صرف و نحو، تاریخ و جغرافیا و زبان و ادبیات عربی تبحر داشت و عضو پیوسته ی فرهنگستان ایران از آغاز تأسیس آن(1314) بود.(مشیر سلیمی، 1344: 345). دانش، شاعری را از کودکی شروع کرد. یازده ساله بود که قصیده ای هفتاد بیتی سرود که سبب شهرتش گردید.(برقعی، 1373، ج2: 1333) آثار تقی دانش:1-دیوان هزار غزل 2- دیوان قصاید3-دیوان مقطعات 4- نوشین روان در شرح سلطنت انوشیروان 5- ن و القلم شرح حال خطاطان در سه جلد 6- بحر محیط در دوازده جلد 7- بحیره خلاصه ای از بحر محیط 8- اکسیر اعظم در چهار جلد 9- لآلی شاهوار به امر وزارت فرهنگ 10- جنّت عدن به سبک بوستان 11- فردوس برین به شیوۀ گلستان 12- تذکرۀ صدر اعظمی 13- وجوه تسامی 14 امثال حکم 15- دیوان حکیم سوری در سه جلد 16- تذکره آش کشکیان به شیوه ی بسحاق اطعمه 17- بیان حقیقت در شرح احوال خود( دیوان، مقدمه: له) 18- علم بدیع فارسی(نیکو همت، 1327: 68)
دانش در وصف ترکان تبریزی گوید:
بدیدی حافــظ ار ترکــــان تبریزی نبخشیدی
سمرقنـــد و بخارا را به خال تُرک شیرازی
در جای دیگر گوید:
سمرقند و بخارا را به خال تُرک شیرازی
نمی بخشید حافظ دیده بود ار تُرک تبریزم
در جای دیگر گوید:
بها کم کن که حافظ نیستم ای تُرک شیرازی
به خال هندویت بخشم سمرقند و بخارا را

جناب مسیحا درود بر شما
من در زمینۀ شعر موزون سرودن چندان مهارت ندارم ولی بداهۀ خود را تقدیم می کنم ایراداتش را به بزرگواری خودتان ببخشید و درصورتیکه برایتان امکان دارد اصلاح فرمائید سپاسگزارم
نباید تُرکِ شیرازی به دست آرد دلتان را
شما باید به دست آرید دل محبوب زیبا را
نباید ساده باور کرد تمام ادعاها را
رسیدن، گاه میگیرد تمام حس گرما را
اگر هستی تو مجنون ، وجودِ نازِ لیلا را
اگر خواهی تو وامق وار ، مهر پاکِ عذرا را
اگر از یاد نخواهی برد تبِ شور و تمنا را
بلد هستی وفاداری و لطف و تسلا را
طلب کن تو به عمق جان آن بیتای رعنا را
به گوشش خوان نوایِ نیلیِ امواجِ دریا را

مهناز نصیرپور

سلام و درود بر مسيحاى عزيز
يكى از دوستان شاعرم بنام مرتضى نامدار جوابيه قشنگى داده كه الان حضور زذهن ندارم حتما جوابيه را پيدا ميكنم و براتون ارسال خواهم كرد

درود مجدد جناب مسیحا
کمی ویرایشش کردم فکر کنم بهتر شد :
این شعر در جواب حافظ بزرگوار:

نباید تُرکِ شیرازی به دست آرد دلتان را
شما باید به دست آرید دلِ محبوبِ زیبا را
نباید ساده باور کرد ، همیشه ادّعاها را
رسیدن، گاه میگیرد تمامِ حسِ گرما را
اگر در سینه ات داری چو مجنون عشقِ لیلا را
اگر خواهی تو وامق وار ، مهر پاکِ عذرا را
اگر از یاد نخواهی برد تبِ شور و تمنا را
بلد هستی وفاداری به او، لطف و تسلّا را
طلب کن تو به عمق جان ،گلِ بیتایِ رعنا را
به گوشش خوان نوایِ نیلیِ امواجِ دریا را

مهناز نصیرپور

بسیار زیبا

سپاس از شما

سلام آقا مسیحای گل
ببخش دیر اومدم

اینم یه بداهه به عشق داداش مسیحای گلم

با احترام به حضرت حافظ ،صائب و دکتر انوشه ارجمند که خیلی دوستشون دارم


نه حافظ را شناسم من، نه صائب ،یا که دکتر ها
من اینم عاشقی صادق ،،ندارم هیچ جز رویا
اگر آن دختر رعنا به دست آرد دل من را
دلش خالی کنم از غم،برایش میکنم غوغا
منم آن مرد رویایی ،که با اسبی سفید آمد
برای عشق بازی ها،برای بردن دلها

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به نامم میکند عشق و، تمامِ ملک دنیا را

دگر اعظم به خال او، سمرقندی نمی بخشد
به مسکین می دهد سهمی، ز اموال بخارا را

آفرین‏ ‏بانو‏ی‏ ‏‏اعظم‏ ‏_`قارلقی`
_ما‏ ‏نیز‏ ‏بپیوندیم‏ ‏_

اگر‏ ‏ماه‏ ‏لرستانی‏ ‏بدست‏ ‏آرد‏ ‏دل‏ ‏ما‏ ‏را
به‏ ‏چشمانش‏ ‏ببخشانم‏ ‏هر‏ ‏آنچه‏ ‏عمر‏ ‏فردا‏ ‏را
~~~
دهم‏ ‏نه‏ ‏پا‏ ‏و‏ ‏دستی‏ ‏را‏ ‏نه‏ ‏جانی‏ ‏مانده‏ ‏بی‏ ‏جانان
نه‏ ‏دیگر‏ ‏یک‏ ‏سمرقندی‏ ‏ز‏ ‏خاک‏ ‏پاک‏ ‏اینجا‏ ‏را
~~~
هر‏ ‏آنکس‏ ‏چیز‏ ‏میبخشد‏ ‏ز‏ ‏سهم‏ ‏خویش‏ ‏میبخشد
بگیر‏ ‏جان‏ ‏ز‏ ‏جانانش‏ ‏رود‏ ‏راه‏ ‏مداوا‏ ‏را
~~~