پست های وبلاگ

محمد سلمانی غزلسرای بی نظیرمعاصر میهن عزیزماست . اشعــــــــاراواززیبــــــــــــاترین شعرهای معاصراست که هرشعردوست وشعرخوان را مجذوب اشــــــــــــاره ها وایهام های شگفت انگیــــــزش می کندواین را " غزل زمان "

یا" تب نیلوفری" و " دربه دردرپی نیافتنت" ثابت می کند . اومتولد سال 1334 است وفقط سالهای نخستین کودکـی اش را درزادگاهش دامنه های سبزسبلان سپــــــــــــــری کرده است ومحل رشد وتربیت وتحصـــــــــیل وزندگی وی درپایتخت بوده است محمد علی بهمنی ومرحـــــــــــوم قیصر امین پورازدوستان نزدیک محمد سلمانی بوده اند اوآدم خاصی است روی خوبی به کسب شهرت نشـــــــــــان نمی دهد درهیچ همایشی شرکت نمی کندواگربرود ترجیج میدهد شعربشنودتااینکه بخــــــــــواندچاپ آثارش هم به اصرار دوستانی مثل محمد علی بهمنی بوده است بنابراین عجیب نیست که خیلـــــــــــــی ها اورانشناسند. اگردسترسی به آثاراونداشتیدبعضی ازاشعارش رامیتوانید درگوگل ودرسایتها ووبلاگهای گوناگون جستجوکنید.

شمارابه خواندن یک مثنوی قشنگ ازآقای محمد سلمانی دعوت می کنم:

بچــــــــــــــــــــه ها امروز روز عیــــــــــدماست

لحظــــــــه های  بازدیــــــــــدودیـــــــــدماست

پیش از این هرروز   روز عیـــــــــــــــــــــــدبـــود

زندگــــــــــــــــــــــــی سرشارازامیـــــــــدبـــود

عیـــــــــــــدو فروردیـــــــــــــــن خوبی داشتیم

پیش ازاین آییــــــــــــــــــــــــــن خوبی داشتیم

زندگی آغــــــــــــــــازمی شـــــــــــــد باسلام

اخم هایـــــــــــــــــش بازمیشــــــــــــدباسلام

 

گوشها گلبانـگ بلبــــــــــــــــــــــــل می شنید

هــرکســـی گـــــل گفتــــه وگـــــل می شنید

شــــــــــــــاعران ازنان وگــــــــــل دم می زدند

حرف های تلـــــــــــــــــخ را کم مــــــــــی زدند

حرف ها آن روز تکـــــــــــــــــــــراری نبـــــــــــود

شعـــــــــــــــــــــرها اینقــــــــدر بازاری نبــــــود

چشم ها پیمانـــــــــــــه های رازبــــــــــــــــــود

آسمان هــــــــــــــــا فرصت پـــــــــــــــــــروازبود

 

قلب ها آن روز دورازهـــــــــــــــم نبـــــــــــــــــود

دست هـــــا اینقــــــــــدر نامحــــــــــــــــرم نبود

مردمـــــــــــــان پنـــــــــــــــــــدارنیکی داشتنـــد

عشق را کوچک نمـــــــــــــــی پنـــــــــــداشتند

هرکسی یارخودش را دوســــــــــــــــــت داشت

سایه دیـــــــــــــوارخودش را دوســــــــت داشت

می شد احســــــــــاسات راغــــــــــربال کـــــرد

باکبـــــــــــــــــوترنامـــــــــه ای ارســــــــال کـــرد

 

شهرهای آشتــــــــــــی دروازه داشـــــــــــــــــت

جارچی هــــــــــــــرروز حــــــــــــرفی تازه داشت

خانه باگــــــــــــرمای کــــــــــــرسی گـــــــرم بود

کــــــــــــوچـــه با احــــــــوال پــــــــرسی گرم بود

آب جـــــــــــــــــــاری بود از بــــــــــالای کــــــــــوه

روشنـــــــــــــی می ریخت از سیمــــــــای کــــوه

آب با آیینه هم فرهنـــــــــــــــــــــــــــــگ بـــــــــود

آسمــــــــــــان دریــــــــــــای آبـــــــــــــی رنگ بود

 

ماه زیــــــــــــر ابــــــــــــرپنهان بـــــــــــــــود؟ نــــه

روشنــــــــــــــی محکوم کتمان بــــــــــــــود؟نـــــه

ماه درنـــوروز شکــــــــــــــــل داس بــــــــــــــــــود

آسمان آغــــــــــــــــــــــوشی ازاحســــــــاس بود

همت خــــــورشیــــــــــــدرا فـــــــــــــانوس داشت

کـــــــــــوزه استعـــــــــــداد اقیـــــــــــانوس داشت

دست روی دست معنــــــــــــــــــــایی نــداشـــــت

کوچــــــــــه ی بن بست معنـــــــــایی نــــــــداشت

 

پیرها آن روز حــــــــــــــرمت داشتنـــــــــــــــــــــــــد

مـــــــــــــــــردهای ایـــــــــــــــــل غیرت داشتنــــــد

 

مرد برپیمان خود پابنــــــــــــــــــــــــــــــــــدبـــــــــــود

تــــــــارمــــــــــــــــــــویی آیـــــــــــــــه ی سوگند بود

دامن زن جان پنـــــــــــــــــــــــاه مـــــــــــــــــرد بـــود

شـــــــــــــــانه هایش تکیــــــــــــه گـــــــــــاه مردبود

زن شریک درد خــــــــــــــــــودرامــــــــی شنــــــاخت

ســـــــرفـــــــه های مـــــــــــرد خـــــودرامی شناخت

مــرد ازدیدار زن خـــــــــــــــــــرسنــــــــــــــــــــــــدبود

بهتــــــــــــریـــن ســـــــــــوغـــا تیـــــش لبخنـــــــدبود

 

سرزمین ما زمانـــــــــــــــــی بچـــــــــــــــــــــــــــه ها

سرزمینـــــــــــــــــــــــــــــــی بود خیلی باصفـــــــــــــا

ابتـــــــــــــــــــدا وانتهــــــــــــــایــــــــش ایــــــــن نبود

نقشـــــــــــــــــه ی جغــــــــــــــرافیایش ایــــــــن نبود.