پست های وبلاگ

(طنز)

محسن لرستانی آوانگارد است
من اصلا نمیفهمم یک هنرمند باید چکار کند که مردم بگویند نوآور و آوانگارد است. باید مثل سید مهدی موسوی نالهٔ «دوباره حااااعمِلِه‌ام! دوباره حامِلِعَم!» سر دهد یا مثل محسن نامجو با خشمِ هوی‌متال‌وار نعره بزند که «با دشمَنان مداااا راااع!».
عزیزانِ من! محسن لرستانی یک «ژانر» جدید در موسیقی مملکت ایجاد کرده: موسیقی لاتی با لهجه کرمانشاهی! و از قضا برخلاف هنر مبتذل که بعد یک ماه وایرال شدن از یادها می‌رود نوای ملکوتی «بچه سوسول» محسن لرستانی سال‌هاست از «پرشیا» تا عرش خدا پرمی‌کشد، و سماعِ صوفیان زمین و صیحهٔ قدسیان آسمان را پیوند می‌دهد.
اما امان از سوزِ حسادت لوزِرانِ گنده‌گوی و بچه‌کوچه‌ای‌های کینه‌جوی (این بند آخر یک چیز دیگر بود که از ممیزی ردش کردم).

واژه نامه:

پرشیا: خورویی است ملی (آره ارواح خرِ شِرِک!) که پیوندی معنوی با شهر کرج و آهنگ های محسن لرستانی دارد. شایعاتی وجود دارد که پخش آهنگ های لرستانی سرعت خودرو را خود به خود تا سی درصد افزایش می دهد.

لوزِر: بازنده،بدبخت، خاک به سر، عقده ای، تبااااه

بچه‌کوچه‌ای: بچه ای که از ۲۴ ساعت روزمره بیشتر آن را در کوچه ول میچرخد. البته الان در «کانال های اینستاگرام» می چرخند بحمد الله. پس بهتر است آنها را «بچه‌کانالی» بنامیم.