پست های وبلاگ

‍« به نام خداوند بخشنده ی مهربان»

حتی یک آیه در قرآن نمی یابی که بگوید، به خدا و پیامبران، اعتقاد داشته باشید، آنجا سخن از "ایمان" است نه اعتقاد. فعل قرآن، "ءامِنُوا" است نه "اِعتَقِدُوا".

پس موُمن باش و عقیده مند مباش، زیرا؛

با موُمن، احساس "امنیت" می کنی، با معتقد احساس خطر

موُمن، آزاد و آسان گیر است - معتقد، فضول و سخت گیر

موُمن، دریا دل است و معتقد، پر از حد و مرز
موُمن، یار مردم است - معتقد، مزاحم شان

موُمن، هشیار است - معتقد، وسواس
موُمن، همه جا احساس امنیت می کند - معتقد، فقط در جمع خودشان

موُمن، نشاط می آورد و آرامش می دهد -
معتقد، می ترساند و اضطراب می بخشد

موُمن، از حق همه می گوید - معتقد، از حق خودی

موُمن، خود را تسلیم کرده است - معتقد، تحمیل

خدای موُمن، ارحم الراحمین است - خدای معتقد، ذهنیاتش

موُمن، کتاب خدا را می خواند برای رهایی - معتقد، می خواند تا آیه ای بر علیه کسی بیابد

موُمن، از عقیده مندی بدور است - معتقد، از ایمان

موُمن، همیشه "اکنون و اینجا" ست - معتقد، در توهّم

موُمن، حقیقت گراست - معتقد، آرمان گرا
بهشت موُمن، در "حال" است - بهشت معتقد، قرار است که بیاید

پیامبر موُمن، "رحمهُُ للعالمین" است - پیامبر معتقد، یکی شبیه خودش

موُمن، در اختیار حق است - معتقد، در اختیار احساساتش

موُمن، ذهنش را نرم و پذیرا کرده است - معتقد، ذهنش را تیز و آماده ی حمله.

نیروی موُمن، حکمت اش است - نیروی معتقد، زورگویی اش

مدینه فاضله ی موُمن، قلب خودش است که عرش رحمان است -  مدینه فاضله ی معتقد، چیره شدن بر این و آن.

از "عقیده"، داعش زاده می شود،
و از "ایمان"، حافظ و مولوی و میرفندرسکی ...

قُل لَم تُوُمِنُوا وَ لکِن قُولُوا اَسلَمنَا وَ لَمَّا یَدخُلِ الاِیمانُ فِی قُلُوبِکُم ( بگو؛ شما ایمان نیاورده اید بلکه بگویید اسلام آورده ایم، زیرا هنوز ایمان به قلب های شما وارد نگشته است!)

بر گرفته از کتاب "کلمات بارانی"
#مسعود_ریاعی