پست های وبلاگ

سلام محضر جناب مستطاب آزادبخت که حقیقتا هم اکنون یکی از ستون های خیمه ی این سایتند و آبرویی برای این سایت هستند ضمن تشکر از بنده نوازی مطالبی از محضر انورتان پرسیده شود بلکه همگی مستفیض گردیم که فرمود مَثلُ الْامامِ مَثَلُ الْکعْبَةِ، اذ تُوْتی وَ لَا تَأْتِی گرچه در جایی دیگر فرمود طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه و این دو را بحمدالله در شما شاهدیم هم خود به سراغمان می آیید برای دستگیری و هم ما باید به سراغتان آییم که فرمود
ثَلاثَهٌ یشکُونَ اِلَی اللهِ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ مَسجِدٌ خَرابٌ لا یصَلّی فیهِ اَهلُهُ وَ عالِمٌ بَینَ جُهّالٍ وَ مُصحَفٌ مُعَلَّقٌ قَد وَقَعَ عَلَیهِ الغُبارُ لا یقرَاُ فیهِ.
سوالات
1- بیت در نیمایی چگونه تعریف میشود؟
2-آیا قبل از نیما تساوی بهم نخورده بود؟
3-آیا بهم خوردن تساوی از زیبایی موسیقیایی نخواهد کاست
4-آیا قید تساوی تبدیل شده است به قیدعدم تساوی(آیا نیما جایی قید فرموده اند که حتما مصرعها باید مساوی نباشند چون اگر اشتباه نکنم استاد مریم آذرمانی فرمودندعدم تساوی اختیاریست و کسی نگفته حتما مصرعها باید نامساوی باشد.پایان نقل مضمون. و اگر نیمایی ای با مصرعهای مساوی سرودیم نام قالبش چیست؟
5-اشعار بیش از 8 رکن خارج از عروض سنتی هستند و مسبوق به سابقه نیست مثل این غزل استاد زکریا اخلاقی

صبحِ تجلی طرحِ آدم بر زبان رنگ‌ها آمد
باران گرفت و عشق با بوی خوشِ نارنگ‌ها آمد

آدم به باغ هستی از پیمانة حوّا شكوفا بود
چرخ زمان چرخی زد و ابلیس با نیرنگ‌ها آمد

از سِفر پیدایش سفرهای بشر آغاز شد در عشق
با كاروانِ آفرینش با نوای زنگ‌ها آمد

دریا به دریا در هوای این رسیدن‌های بی‌ساحل
صحرا به صحرا در طنینِ جذبة آهنگ‌ها آمد

آیینه‌ها بر بامِ آیین‌ها درخشیدند و چرخیدند
اشراقِ مذهب‌ها دمید و تابشِ فرهنگ‌ها آمد

گل‌های سرخی كاشت بر پهنای راه این كاروان، آری
تقدیر این بود از مسیر صلح‌ها و جنگ‌ها آمد

انسان بسی رنجیده بود از دانه‌ها و دام‌های راه
با این‌همه فرسنگ‌ها عاشق شد و فرسنگ‌ها آمد

شاعر تمامِ راه را بی‌اختیار آوازِ حیرت خواند
شاعر تمام راه را در بارشِ آهنگ‌ها آمد

شاعر! كجای این حكایت می‌نشینی، شعر می‌گویی؟
شب محو شد، برخیز، صبح از سمت رنگارنگ‌ها آمد

این قصة موزون كه می‌گویی، هزاران بار در تاریخ
از پردة دف‌ها وزید و با خروش چنگ‌ها آمد

شاعر نشست و بیت آخر در سكوت، آهسته آهسته
چون چشمة شیرینِ عشق از لابه‌لای سنگ ها آمد

6- شاعر متوسط بودن نیما از حیث زبان مقصود است؟ والا از لحاظ ذات شعر فکرکنم قله باشند صحیح است؟

7-آیا زبان اخوان نزدیک به نیما نیست و در کمال استحکام؟

با سلام و درود خدمت جناب آزاد و لطف مستدامشان.

برادر عزیز پاسخ به سوالاتی که پرسیده اید،فرصت زیادی برای پاسخگویی می طلبد چرا که با بله و خیر گفتن،هیچ وقت نمی توان موضوع را روشن کرد.جای بحثها ی طولانی و ساعتها نشستن و سیر تحولی را بررسی کردن دارد.من در حد اقتضای زمانی و توان تایپم و از این منظر که توانسته باشم با شما بحث شیرینی را مزه مزه کرده باشم تا حدود طاقت و حوصله ام اینجا چیزهایی می کارم.در سیر تحول شعر و گذار آن از سنتی به نو، تقی رفعت تأثیر به سزایی داشت. پس از او ابوالقاسم لاهوتی، جعفر خامنه ای، و بانو شمس کسمایی نیز گام هایی برداشتند.تقی رفعت را می توان از نخستین پیش گامان به شمار آورد.ابوالقاسم لاهوتی که فردی نظامی با قریحه و ذوقی بالا بود نخستین شعر نو در ایران را در سال 1288ه ش سرود. به غیر از اشعار کلاسیک، ده قطعه شعر نو از وی به جا مانده است اما نوگرایی او از حد قالب و شکل در نگذشت و به محتوا و مضمون نرسید.جعفر خامنه ای نخستین بار اشعاری در قالب چهار پاره سرود که از نظر زبان و دید شاعرانه، با اسلوب پیشینیان فرق داشت. اشعار او در نشریات مختلف آن دوره چاپ می شد.بانو شمس کسمایی نیز از نویسندگان نشریه ی تجدد بود و اشعار او در مجلات مختلف چاپ می شد. قطعه شعری از او در مجله ی آزادیستان چاپ شده که فارغ از هر گونه قید تساوی و قافیه بندی معمول است و تقلید گونه ای از اشعار اروپایی است.به دنبال این کشمکش ها در اسفند سال 1299 ش، «علی اسفندیاری» متخلص به «نیما یوشیج»، با منظومه ی «قصه ی رنگ پریده» ظهور کرد.
قافیه در شعر نیما همانند اشعار کلاسیک وسنتی قدیم نیست.این بدان معناست که در شعر نیما بیت مانند شعر کلاسیک و به آن معنا می تواند نباشد.این مقوله در حوزه اختیارات شاعر است.بسته به موضوعیت شعر و تمام شدن معنا ممکن است یک مصراع طولانی و کوتاه باشد.که همین مقوله آرایش بیت را به هم می زند.(به معنای کلاسیک)لذا «نیما هرجا احساس می کند از نظر آوایی و معنایی به وجود قافیه نیازهست،آن راا به کار می برد.اما در مورد به هم خوردن موسیقی،بسته به این که موسیقی در شعر را به چه نحو تعریف کنیم.موسیقی شعر با نلغزیدن واژه ها روی هم اگر تعریف شود،خیر،ممکن است یک شاعر نتواند نیمایی را به زیبایی بسراید این دلیلی برای سنجش موسیقیایی شعر نمی شود.بله نیمای تئورسین در قله است و شکی بر این نیست اما اخوان بزرگ بسیار سرتر از نیما سرودند(به عقیده شخصی اینجانب)این نشان می دهد برای این سبک شعری که تازه متولد شده است،قله تعریف کردن کار اشتباهیست.می توان الگو تعریف کرد،قله اما خیر.اشعار خوان هشتم و قصه شهر سنگستان اخوان علاوه بر قدرت شعری،قدرت تئوری را در شعر نیما نشان می دهد.وقتی ما از نیما،به استحکام اخوان می رسیم(به عقیده شما)(بنده نیز با شما در این مورد هم عقیده ام)نشان می دهد سیر صعودی در پیش است و این نشان می دهد هنوز تا قله راه است.در مورد قید تساوی یا عدم تساوی،می تواند در حوزه اختیارات قرار گیرد،اما وقتی شما داستان وار،به سبک اخوان،می سرایید نمی توان قید عدم تساوی را زد،ممکن است در خیلی جاها تساوی رعایت شود اما عدم رعایت تساوی در یک جا، کافیست که تعادل تساوی را بر هم زند.پیرامون اشعار کلاسیک ،همانطور که در متن قید کردم هدف ورود به آن را نداشتم و ندارم.بیشتر یک مقدمه بود . اشعار کلاسیک تاریخچه چندقرن را با خود دارد به دوش می کشد.در مجموع باید عرض کنم که برادر من نیما در اوج نیست.وقتی اول نباشی و شاعرانی باشند در حد بزرگ مانند اخوان که انصافا شاعر بزرگیست به این معنا (واژه ای)که مثل ایشان را نداریم.اما نزدیک به ایشان زیاد هستند.و می توان امیدوار بود که شاهد ظهور شاعران بزرگتری(صفت تفضیلی)بود.تئوری نیما،یک قله است.از این حیث نیما،در قله است.