آشنایی با صابئین
منداییان که با نام صابئین نیز شناخته می‌شوند، پیروان یحیای تعمید دهنده و یکی از اقلیت‌های مذهبی ایران، عراق و سوریه هستند. عده‌ای آنان را با فرقهٔ مغتسله پیوند داده‌اند؛ در حالی که این مکاتب نحله‌هایی مستقل اما مربوط به هم به‌شمار می‌روند. مغتسله فرقه‌ای مستقل بودند که اساسی‌ترین آیینشان غسل تعمید بود. اما منداییان همان‌گونه که گفته شد، پیروِ حضرت یحیی بودند که تعمید دهندهٔ مسیح بود. کیش مندایی در شمار مکتب‌های گنوسی میباشد. برخی از مسلمانان آنان را به ناروا، ستاره‌پرست می‌دانند.
منداییان در کناره‌های رودهای دجله، فرات و کارون زندگی می‌کنند. جمعیت آنها را ۷۰ هزار نفر در عراق و ۲۵ هزار نفر در ایران برآورد می‌کنند. بنا بر روایات صابئین در حمایت اردوان اشکانی(اردوان سوم) به خاطر آزار رومیان یا یهودیان از مسکن اولیه‌شان که حدود پالستین (فلسطین امروزی) بوده به مرزهای ایران آورده شدند و برخی در اطراف تیسفون (در عراق کنونی) و برخی در نواحی کرخه و کارون و در شهرهای پارسیان مسکن داده شدند. اینان در شوشتر و دزفول ساکن بودند. در زمان قاجار برخی مبادرت به آزار اینان داشتند که امیرکبیر به نجات اینان همت گماشت. امروزه اینان در سوسنگرد، دزفول، اهواز و آبادان زندگی می‌کنند.
صابئین اگرچه در قانون اساسی جمهوری اسلامی جزو چهار دین پذیرفته شده نیست اما بنا به فتوای رهبری آنها برای برگزاری آیین خود آزادند. حجت الاسلام یونسی دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اقوام در این زمینه می گوید: «با توجه به فتوای راهگشای مقام معظم رهبری در اهل کتاب بودن دین صابئین و حقانیت این دین کهن و یکتاپرست و افزودن نظر فقهای دیگر، می توان آن را به عنوان یک ماده الحاقی به ادیان رسمی دیگر ملحق کرد.»
مَندا واژه‌ای از زبانِ آرامیِ شرقی به معنی «دانش، آگاهی، و معرفت» است؛ و به یک معنا، برابر نهادِ گنوس است. واژه مغتسله نیز به معنی مذهب تعمیدیان گاهی بدیشان اطلاق شده‌است و این سوای از تعمیددهنده بودن یحیی آخرین پیامبر مذهب مندایی به دلیل مراسم همیشگی غسل تعمید است که از آداب و آیین‌های منداییان به‌شمار رفته و همچنان نیز می‌رود. گاهی نیز نام منداییان را از ریشه ماد یا مادای که نام سرزمین باستانی شمال غربی ایران بوده دانسته‌اند، اما این نظر میان پژوهشگران بسیار منفرد بوده و از اقبال چندانی برخوردار نیست. بیشتر همان واژه مندا را که در زبان آرامی برابر عرفان قرار دارد، برای آن فرض نموده‌اند. نام‌های دینی و مقدس منداییان آرامی است و با اندکی تغییر در زبان‌های عبری و عربی نیز همانند است. به عنوان نمونه برای آوردن نام شیث از شیتل و برای نام سام بن نوح از شوم و نیز برای خود نوح از نو استفاده می‌کنند. منداییان را گاهی با صابئین که ذکر آن در قرآن سه بار آمده، یکی فرض کرده‌اند از این رو در خوزستان ایشان به صابئین معروف‌اند که در لفظ محلی صُبّی تلفظ می‌شود.
آنها به خدا و قیامت اعتقاد دارند. برای خود زبان و خط دارند. اهل نماز و روزه هستند. آنها روزانه پنج بار نماز می‌خوانند و دارای کتاب هستند و در قرآن نیز نه تنها به اهل کتاب بودن یحیی اشاره شده بلکه در سه آیه نام صابئین هم‌تراز پیروان ادیان آسمانی قرار گرفته‌است.
در قرآن کریم به ترتیب در آیات ذیل اشاره به صابئین گردیده است: «إِنَّ الَّذِینَ آَمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِینَ مَنْ آَمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآَخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ» (بقره، 62)، «إِنَّ الَّذِینَ آَمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَى مَنْ آَمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآَخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ» (مائده، 69) و «إِنَّ الَّذِینَ آَمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئِینَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا إِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ» (حج، 17). اینکه قرآن کریم به این قوم اهمیت قائل بوده و سه بار نامشان تکرار شده است، دلیل بر این است که آنها در عصر نزول قرآن قومی مشهور و دارای جمعیت زیادی بوده‌اند وگرنه قرآن اعتنایی به آنها نمیکرد و در ردیف ادیان بزرگ یهود و نصاری نمی‌شمرد.
بنیاد اندیشهٔ مندایی همان ثنویت، یا دو بن‌نگری است. دو گوهرِ روح و مادّه از آغاز آفرینش با هم در ستیزند. اساطیر مندایی بیشتر دربارهٔ اقلیم ازلیِ نور، آفرینش زمین و انسان، و سفر بازگشتِ روح به سرچشمهٔ سرزمینِ نور است. اصلی‌ترین رکن دینی آنها غسل تعمید در روزهای یکشنبه در آب روان است.
برخی از اصول دین مندایی:
- طلاق وجود ندارد. (مرد یا زن در دین مدائیان به دو دلیل می‌تواند متارکه کنند، یکی به دلیل دروغی که زندگی را تحت تأثیر قرار دهد و بنیان آن را به هم بزند و دیگری خیانت در زناشویی است که گناهانی نابخشودنی است.)
- فقط از گوشت گوسفند نر سالم بدون بیماری و نقص استفاده می‌کنند. (البته ذبح پرندگانی که از گوشت تغذیه نکنند جایز است)
- نمازشان را کنار رودخانه می‌خوانند.
- دروغ را بشدت نهی می‌کنند.
- آب را مقدس می‌دانند.
منداییان، در ازدواج و ایجاد رابطه خونی با دیگر ادیان سختگیرند و معتقدند وقتی آدم و حوا خلق شدند و ازدواج کردند، صاحب سه دختر و سه پسر شدند و چون ازدواج برادر و خواهر ممنوع است از دنیای نور و به امر خداوند ۶۰ خانواده مشابه این خانواده هشت نفری به زمین فرستاده شد که اولین اجتماع بشری را شکل دادند.»
صابئین مندایی، هر سال به مناسبت تولد حضرت آدم در رودخانه کارون به غسل تعمید و دعا و نیایش می‌پردازند.
صابئین مندایی روزانه پنج بار نماز به جای می‌آورند. در دین آنها آب روان و جاری قداست و پاکی ویژه‌ای دارد و برای بسیاری از فرایض از آب روان استفاده می‌گردد. ازین رو غالباً صابئین در کنار رودخانه‌های پر آب زندگی می‌کنند. شغل اصلی آنها زرگری و طلافروشی و نقره کاری‌ست. در زمان ازدواج برای محرم شدن عروس و داماد باید در آب رفته و غسل کنند. غسل سنت پیغمبرشان یحیی‌ست که او خود به یحیای معمدان یا باپتیست معروف بوده‌است.
لباس پیروان حضرت یحیی از ۵ تکه تشکیل شده که در مراسم تعمید استفاده می‌شود. پیراهن بلند یا همان رسته، شلوار، کمربند یا همیان که از پشم گوسفند است، حمایل و دستار بلندی که آن را همانند عمامه می‌پیچند و روی سر می‌گذارند و زن‌ها هم به عنوان روسری از آن استفاده می‌کنند.
کتاب مقدس منداییان گنزا ربّا (گنج عظیم) یا صحف آدم است و به بخش گنزای راست و گنزای چپ تقسیم می‌شود. این کتاب که بر پایه اعتقاد آنها توسط ملکا هیبل زیوا (جبرائیل رسول) بر اولین پیامبر صابئین یعنی آدم نازل شد. کتاب‌های شش‌گانه‌ای نیز دارند که عبارتند از:
۱)ادراشا اد یحیی (تعالیم یحیی)
۲)قُلِستا (مجموعهٔ قوانین)
۳)اِنیانی (نمازها و نیایش‌ها)
۴)سیدرا اد نماشتا (کتابِ روانِ آدمی)
۵)اِسفَر مَلوشی (دینی یا نجومی)
۶)سیدرا اد مَصوَتَا (کتاب تعمید).
در کتاب مقدس صابئین آمده‌است:
"هازن هو رازا و سیدرا اد من هو لاقدمی"
ترجمه: این است راز و کتاب اول که پیش از آن کتابی نبود.
پیامبران صابئین آدم، شیث، نوح، سام و یحیی است. دین صابئین بر پایه توحید و معاد و نبوت است. قبله صابئین رو به شمال است و اعتقاد آنان این است ترازوی عدل الهی در شمال قرار دارد و عرش اعلا در شمال قرار دارد، چون صابئین تمام مراسم دینی خود را رو به شمال انجام می‌دهند و ستاره جدی در شمال قرار دارد این شبهه را برای بعضی از محققین ایجاد نموده بود که صابئین ستاره جدی را می‌پرستند.
بالاترین ردهٔ روحانیان در میان آنها «گنجور» و پس از آن «تَرمیده» است. هرکس در دین مندایی بتواند به درجه بالای تعلیمات دینی برسد و بر متون دینی تسلط کامل پیدا کند به مقام گنزورا (شیخ) می‌رسد. یک گنزورا، با معنی لغوی گنج‌دار بر امور دینی منداییان نظارت دارد و هرگز وارد مسایل عمومی منداییان نمی‌شود. گنزورا مقام رهبری بر جامعه مندایی ندارد و هیچ‌کس در آیین مندایی نمی‌تواند رهبری دینی جامعه را بر عهده بگیرد. دادن عنوان رهبری به یکی از شیوخ مندایی نیز بعد از انقلاب اسلامی صورت گرفت. یک گنزورا باید حلالی باشد تا بتواند به مقام گنزورایی برسد. یعنی هم مادر و هم پدرش باید از خانواده دینی باشند. یک گنزورا امور اصلی آیین مندایی که از آدم بر فرزندانش امر شده برپا و نظارت می‌کند؛ تعمید، ازدواج و مرگ سه رکن اصلی آیین مندایی است که برای اجرای آن به وجود یک گنزورا نیاز است. یک گنزورا باید نمازهای سه‌گانه و دعاهای روزانه را برپا کند، موی سر و صورت خود را از زمان بلوغ نتراشد، اگر هر مندایی به کمکش احتیاج داشت یاری اش کند. مراسم ازدواج و مرگ و تعمید را برای مؤمنان برپا کند و از متون دینی محافظت کند.
تقویم مندایی براساس هبوط (تولد) حضرت آدم نوشته شده‌است و منداییان سال کبیسه ندارند چراکه براین اعتقادند که خداوند همه چیز را براساس گردش و تکرار خلق نموده و به همین اساس سال‌های مندایی باید گردش کنند تا این دوران حفظ شود و یک روز هم به عقب یا جلو تغییر نکند. یک سال مندائی ۳۶۵ روز است. هر ماه مندائیان ۳۰ روز است که در مجموع می‌شود ۳۶۰ و ۵ روز، پنجه که جزء ایام ۱۲ ماه به‌شمار نمی‌آیند (به علت مقدس بودن این ۵ روز). روز تعطیل رسمی منداییان در طول هفته یکشنبه است. عناوین ماه‌های مندایی: دولا، نونا، امرا، تورا، صلعی، سرطانا، آریا، شمبلتا، قینا، ارقوا، هیطا و گدیا است.
جمع‌آوری:
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منابع
- ابوالقاسم‌پور، اسماعیل. اسطورهٔ آفرینش در آیین مانی.
- طباطبائی، محیط -۱۳۶۳صابئین اهل کتابند - ویراستار عبدالکریم سروش - یادنامه استاد شهید مرتضی مطهری - سازمان تبلیغات اسلامی.
- زرین کوب، عبدالحسین - در جستجوی تصوف در ایران ب - ۱۳۶۹ - امیر کبیر.
- فروزنده، مسعود، ایران سرزمین صلح ادیان.
- صابئین ایران‌زمین، عکس: عباس تحویلدار، متن: مسعود فروزنده، آلن برونه، تهران: نشر کلید: ۱۳۷۹.
- لغت‌نامه دهخدا صابئین.
- سایت آفتاب اطلاعاتی پیرامون صابئین مندایی و رسوم دینی آنها.
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
| 
ارسال پیام خصوصی
محمدرضا آزادبخت
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
امیرحسین اصفهانی کن
مسعود مدهوش( یامور)
پیام مفخم
مهرداد مانا
منوچهربابایی 
ساسان نجفی(سراب) 
حدود سی چهل متری با دو سه نفر با محاسن بلند سپید و رَختهایی سپید که مشغول حرکات و رفتار و دعایِ مخصوصی بودند فاصله داشتم که آنطرف با تأمل و اندیشه ی عمیقی کنار رفتم و بدقت نظاره گر بودم ( متأسفانه، متأسفانه دو سه جوان را هم دیدم که با پرتاب سنگ و الفاظ بدور از شأن، قصد آزارشان داشتند_ البته در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد که در اهواز بودم... بندرت دیدم که مردم قصد آزارشان را داشته باشند و آنها تقریبا در آزادی کامل مشغول غسل تعمید و عبادت و جشنهای مخصوص خودشان در کنار کارون بودند.)... لازم به ذکر است که شغل بیشتر یا بهتر بگویم قریب به اتفاق صائبین یا پیروان یحیی،زرگری میباشد و به غیر از خودشان شاید کمتر با دیگران گفتگو و صحبت نمایند.
آنروز دل به دریا زدم و با یکی از کهنسالانشان حرف زدم. اصلا مایل به صحبت نبود. فکر میکرد قصد آزارش دارم یا منظور خاصی دارم. خلاصه اعتمادش را جلب نمودم و با هم پنج دقیقه صحبت کردیم ( از پیشینه و خط و رسوم و جمعیت و دعا و نظر مراجع در خصوص آیینشان گفت).
وقتی دریافت که دانشجویی غریبه ام که در شهر غریبم و نیّتم نیک است، رفتارش با من عوض شد و راحت تر هم کلام شدیم. خداحافظی کردم و به خوابگاه برگشتم...
_____________________________
آه ای شعرِ غم آلودِ پریشانی ِ من
باز از همهمه یِ قصه یِ شیراز بگو
آه ای وسعتِ دریاییِ آغازِ خیال
باز
از
خاطره یِ ساده یِ اهواز بگو
آه ای شهرِ خَرامیده ی پاییزیِ موج
باز
از
نامه یِ دیرینِ من و عشوه یِ آغاز بگو ...
_____________________________
متن و شعر _ عیسی نصراللهی
* بخاطرِ خوانشِ دوستان نسبت به مطالب این پُستی که دوستمان در خصوص آیین و دینِ مذکور نگاشته اند و احترام و اهمیتِ به این عزیزان ( صائبین) و آگاهی و تحقیق اعضای ارجمند نسبت به پیروان یحیی. متنم را در بخش نقد ارسال میکنم