در قهوه ی دلم که نیفتاد فالِ تو

در قهوه ی دلم که نیفتاد فالِ تو

آویختم به گردنِ دریاچه شالِ تو

با نارفیق قصه مگو از شبِ وصال

خون می کند به پایِ رفیقان وصالِ تو

می زد به چنک نغمه ی دورانِ بی کسی

تا می نوشت بر رخِ مهتاب حالِ تو

دستم بگیر تا که دعایت کنم شبی

خواهم صعود بر سرِ دریا به بالِ تو

من نذر کرده ام که ببینم در آسمان

صف بسته اند جمله بگیرن  خصالِ تو

بگذار چشم تا که شود روزگار خوب