ماه پنهان من

همه عالم فدای چشم آن یار
چه شیرین است درهرلحظه دیدار
مگردان رخ زِسارا ای صنوبر
دلم،جانم فدا بَر نامِ دلبر
به عالم رُخ نمودی ماه پنهان
نگاه خُرده کن بَر من تو ای جان
گدا بر تو شدم ای جان جانان
مجالی،...تا کنم هر خبط جبران
گنه آلوده گر بودم به دربار
توچشمت را بِبَندا بر منی زار
گرت من بی وفایی کرده ام باز
زِمهرت باز با من باش دَمساز
شَها،دیوانه را یک آن نظر کن
تو هم زین خلوتم آنی گذر کن
مرا خلوتگهی باشد به دنیا!
به این عالم نبخشم خلوتم را
به این خلوت مُرادم با تو باشد
تو را خواهم،نگاهت با که باشد؟
سارا رحیمی:پ۲۵بهمن۱۳۹۹
                                              *نیستی*