ذره

سلام خانم پویان.

اگر تیک قالب غزل را به آگاه انتخاب نموده ای باید گفت که غزل از:

چهار بیت و اقوی اینکه از پنج بیت شروع میشود یعنی پایه یِ غیرقابل تزلزلش آنست که این کمیتها باید رعایت گردد.
دو آنکه اگر ردیف شعرتان را گردم بدانیم،بیت آخرش نیز بایست گردم بیاید و نه دردم اگر هم کلا غزلتان یا بهتر بگوییم سروده تان بی ردیف و تنها بر پایه ی قوافی نهاده شده سه مورد واژه ی گردم مناسب نیست و حتی از عنوان ذوالقافیتین نمیتوان بهره جست.

خوانش اوزان را در دستور کارتان قرار دهید
تکرار و تکرار و مطالعه و مطالعه میتواند به سوی این موارد گسیلتان دهد.
پیشتر هم نگره ای در این باب داشته ام:
اگر مایل هستید که کلاسیک سرا یا نو سرای خوبی باشی، قطعا باید کتابِ عروض و قافیه دوران پیش دانشگاهی یا دبیرستان را بخوانی ( همه ی این اعضا آن را خوانده اند و معمول است که به آنجا سری بزنی) حتما برایت کارگر خواهد شد، دستت را میگیرد
شاهنامه را باز میکنی:
بِ نا مِ خُ دا وَن دِ جا نُ خِ رَد
فَعولن فعولن فعولن فَعول یا فَعَل ( بحرِ متقارب)
خصوصا این بحر را بسیار تمرین کن تا ملکه ی ذهنت شود آنوقت گاه و بیگاه به سراغت می آید و خودت واقف میشوید و لذت میبرید
مثل بخش کردنِ دوران دبستان که اینجا هجا و تقطیع گفته میشود و خود ماها هم در حال حاضر مثل دوران ابتدایی با انگشت میشماریم:
فَ عو لن ۳ بخش
که میشود:
فَ کوتاه.... عو بلند .... لن بلند
با علاماتِ کوتاه U .... و علامت بلند _ خط تیره میشود

باید اینها را از کتاب عروض و قافیه دوران دبیرستان بخوانی ( از اینترنت میتوانی راحت سرچ کنی و به سهولت بخوانی... کتاب جناب دکتر شمیسا را سری بزن)

دائم پیش خودت بگو:

جوانی که نامَش بُوَد اشکبوس
فعولن فعولن فعولن فعول

یا تمرین کن و بگو:
ای کاروان آهسته ران که آرامِ جانم میرود
مُستَفعَلَن مستفعلن مستفعلن مستفعلن

و به همین ترتیب، آنوقت وزن را فرا گرفته ای حتی وقتی کسی پیشت شعر بخواند میتوانی بصورت سماعی(شنیداری) وزن را تشخیص دهی، تمرین میخواهد، چون شیرین است و انگیزه داری، قطعا موفق میشوی

میماند، دامنه یِ واژگان ( گاهی شعرهای دیگران را از کتابها یا رسانه های امروزی و اینترنت و غیره بخوان،گسترانگی واژگان بر روی کارَت تأثیر خوبی میگذارد.)

شما واج آراییِ ر _ و جیم و گاف را بخوبی بکار برده اید و نشان میدهد که استعداد خوبی هستید لیکِن به تناسب و به موقعیت و به ریتم و به شعریتِ پرشور و ضربآهنگ گونه بکار نبرده اید.


این بیتتان را زیبا دیدم و از آرایه ی ادبیِ( ارتفاع ) بهره گرفته اید چیزی که خیلی کم در میان شعرِ دوستان دیده ام:

دم به دم می آید سخت از پی سخت
آن به آن سخت تر ورنجورتر از دردم


ارتفاع : در اصطلاح علم بدیع آنست که شاعر اسم یا صفتی را بیاورد و آنرا درجه به درجه بالا ببرد مانند این شعر

قطره باران گشت و باران سیل و سیل انگیخت رود
رود دریا گشت و دریا میشود توفان نوح


آفرین_ شاید خواسته یا ناخواسته شما آرایه ای را آورده ای که برای نخستین بار است که بعد از ۱۰ سال که از تأسیس این سایت میگذرد اینجا به آن اشاره میکنم.



مطالعه و تمرین یادت نرود

( در آخر گلایه ی دوستانه ای به عزیزان داشته باشم. خواهش میکنم نقص و عیبها را بگویید،تنها گل نفرستید.چرا که این چهچه ها و گل فرستادنها باعث میشود که سراینده عیبهایش را نداند و تقلایی برای رفعشان ننماید)



موفق باشید
عیسی نصراللهی