من نذر میکنم گیسوهایم را برای گیسو دار شدنت عزیز......

 گاهی حس میکنم برای نگاه کردن به صورت ماهت باید خیلی پاک بود....

 شنیده ای که میگویند بی گیسو ها خوش شانس ترند؟؟و شانس را هم که میدانی....

 نام مستعار خداست.........

 شاید اگر از تو بپرسند کلاس چندمی از روی تواضع بگویی اول، دوم و یا....

 اما من پرفسورای تو را شهادت میدهم عارف کوچک....

 گیسوی من فدای سرت هنرمند من!

 نمیدانی چقدر دلم تنگ است برای اینکه یک بار به بهشت کوچک تان بیایم

 و عاشقی بیاموزم استاد....

 اما! مگر جرات میکنم بدون وضو نگاه کنم صورت ماهت را؟

 دست هایم را هرچه بشویم باز هم اجازه ندارم دست بکشم بر سری که

 خدا بوسیده اش....

 راستش کمی هم میترسم....اگر روسری ام،کمی عقب برود.....

 آب میشوم پیش چشمان شما...

.هر لحظه که فکر میکنم به تو

برای هر جای سوزن روی بالت

میمیرم اینجا...

 دعا کن روزی نائب الزیاره ی تان شوم.... از دور حتی.......