خنده وُاشک – تندیس بی دنبه

دلم میخوادخنده کنم گریه امونم نمیده

مثال کَنگر توزمین کناراشکم لمیده

تیغ های خارخاری اونشسته روی گونه ام

تاکه دهان بازمیکنم مثالِ زنبورگزیده

خنده داره قهرمیکنه تا ازلبم جدا بشه

اسیرشدم چه کارکنم که دست اشکم رمیده

کاشکی بجای من یکی باخنده هابازی میکرد

که دولا دولا راه میره کمرتا زانوخمیده

گاهی منومیرقصونه فریب حرفهاش بخورم

بیچاره اوغریبه هست وُرنگ دردوُندیده

باورش هم نمیکنه که اینجاجای شادی نیس

نمیدونِ که غصه ها پریزِ برق وُ کشیده

برودیگه عزیز من تواشتباهی اومدی

هیشکی دراین دوره زمون میوه شادی نچیده

********

درکوچه ای میدوم

که سگ هایش

تشنه ی یک لقمه ی چرب هستند !

خوشحالم

که بی دنبه زائید مادرم

تندیس خشک وُاستخوانی !

اگر کبابم کنند

جزوُ وَِزش

تلخ میکندهرکام گرسنه را