بانذرودعاهرگزنمیروید !!!

دلم زخم است ازتیزی این خنجر !

نشاندند درتمام من

پاره پاره کرده فریادسکوتم را

صدایم درتلی ازخاک مدفون است

فرورفته به امیال خیال خود

نشستم سوک برخاموشی ِ آوایِ ویرانه

دوچشمم خیره برآن قبر بی مرده

کسی دیگر نخواند مرثیه براین مزارِلال !

ردابرتن کنید ، احساستان برسینه کم کوبید

چه میبندید بربازوی بیچاره ؟!!!!

اجابت کی کند درد فروخفته ؟!

نهال مرده با نذرودعا هرگز نمیروید !!!

شده چون سنگلاخ خشک وبی حاصل

اگرخیشش کنند

بشکند ، تیغه های سخت گاو آهن !

تمام خستگی هایش درون ریشه جا مانده

شاید...!

زیرلایه های بغض بارانی شکوفاشد

فصل رویشی دیگر!

s@rv

**

مچين بال پروانه بگذاركه او پربگيرد

رود سوي صحراسراغي ز دلبربگيرد

ازاين چيدن پرچه گشته دگرحاصل تو

توپرپرمكن فكروانديشه ، تاسربگیرد