شعر های دست و پا شکسته

دو تا بیت غمگین و زیبا بود

این شعرهای دست و پا شکسته که مرهم (نبوده اند )

سلام ماشاء الله زنده باد مستحکم و دلنهاد
اما خیلی خیلی غمگین است این قطعه ی ادبیِ هجران بیان ...
ولی واقعا حال و هوای عصرِما و قلبِ ما چنین است که نوشتید امیدوارم خدا نظر بردلهامان دارد و نورِ شادی را بر قلب ها برگرداند

درود

شاعرانه‌هاتون ماندگار

🌷🌷

درودتان عالی بود گران قدر موفق باشید دل دریایی تان شاد

درود
زیبا و پر از غم

درودهاجناب‌‌بنایی‌‌‌ارجمند
غمگین‌وزیبابود

درود جناب بنایی عزیز
مستدام باشید برادر جان

با سلام و عرض ادب

دو بیت پر محتوا درود بر شما

زیبا بود جناب بنایی گرامی🌹🌹🌹🌹

درودتان
قدری وزن شعر را ویرایش بفرمایید دوست گرانقدر

سلام و احترام،
برای شناساندن بهتر قالب های تازه و توانمند سروش، سه گلشن و شعر سبز(چندآهنگ) به همیاری تان نیازمندیم.
تقدیمی:
در قالب سروش:
1- از زمانی که دیکتاتور شد/
سیکل را نگذرانده، دکتر شد/
ناظر فنّی رِآکتور شد/
و ترقّی کرد.//
2- نردبان ترقّی آوردند/
نردبان؟ – پلّه برقی آوردند/
هر چه غربیّ و شرقی آوردند/
در احزاب.//
3- آن سرِ نردبانِ جمهوری/
قله ی لامَکانِ جمهوری/
جانِ جمهوری/
پایه، پیدا نیست.//
نمونه شعری در قالب جدید سه گلشن
(تنها قالب مهندسی شده در شعر فارسی که هر سه بخش آغازگر، بدنه و پایانبخش را در خودِ ساختارِ قالب دارد:)
“شعر، زیباترین تریبون است؛ حرف هایی بلند می طلبد/
تا تَسَلّا و مرهمی بشود، شاعری دردمند می طلبد//”
مشکلاتِ زیادِ ما کم نیست. شاعر از زلف یار می گوید/
بچه های طلاق، بد یُمن اند؛ شعرِ بوس و کنار می گوید/
پدری، مدتی ست بیکار است؛ غم گرفتار و تلخ گفتار است/
همسرش باردار و بیمار است؛ از غمِ انتظار می گوید/
دست های لطیفِ بیوه زنی مثل دستانِ پیرمردان شد/
چشمِ پاکِ همیشه پُر شرمش، از غمی بُردبار می گوید/
چار راهِ رفاه، پشت چراغ، دختران، گل حراج کردَه ند و /
گلِ بی عطرِ کاغذی، چیزی، از بدِ روزگار می گوید/
فاصله بین ملت و دولت، راهِ این جلگه است تا قله/
شاعرِ بی غمِ تغزّلباز، باز وصف بهار می گوید/
“شاعران در شبِ ملایمِ شعر فقط از شوق و آرزو گفتند/
عده ای از دو چشم دلبرشان، جمعی از حلقه های مو گفتند/
باز هم دخترانِ گل در دست …. باز هم مردمانِ پایین دست … ./
باز هم شاعران در این بُن بست، غزل از مهرِ ماهرو گفتند . //”
نمونه ای در شعر سبز(چندآهنگ)، گونه ای از شعر میان سپید و نیمایی، با الزام به کاربرد (حدّ اقلّی یا هر از گاهِ) قافیه و ایجاد چندآهنگی باتغییر اوزان:
ناگاه/
آه!/
زیر آوار ماند خاطر من/
رفتی و رفتم و رفت/
و هیچ کس نفهمید جز عشق/
که از عشقت/
ای سراسر عشق!/
بر سرم چه ها رفت .//

درود ها
بسیار زیبا سروده اید
پاینده باشید

درود بر شما ...
خاك من گِل شود و گُل شُكفد از گِل من
تا ابد مهــــــــــــــر تو بيرون نرود از دِل من
-----------------------------------مولانا

سلام و عرض ادب
زیباست هرچند غمگین سروده اید
احسنت