رسيد موسم مستي !

درآن پياله چه ديدم كه باز مستم كرد

كه قفل عشق بريدم دوباره دستم كرد

هرآنچه درد كشيدم به حال مستي بود

قراروُ عهد چوبستم مرا شكستي بود

گره گشا نگردد دوباره كردن كوچ

دگر اميد نباشد ! دراين جهانِ پوچ

كجاست كه بگردم ؟  وفا كجاجويم !

كويرخشك نصيبم ، گلي نمي بويم

خيال باطل مارا !! كه گاه خندانيم !!

چوشمعِ مرده، كه درگورعشق پنهانيم

هواي خزانم ،همچنان پريشان است

بسانِ ابرتيره، كه شوق باران است

مراميكده بردند هميشه غم باشد ؟

تلاطمِ افكارم وُ دوچشم نم باشد ؟

فلك توخوش بنوازكه گوش من كرشد

رسيد موسمِ مستي وُغصه ازسرشد !!