جغد شوم

درود
جالب و زیبا بود

من اینچنین بودم
تو اینها را ندیدی
من شعله ی شعرم
و این را خوب میدانم
که مهتاب شبم در پشت هر بیت غزل پیداست
من اینجا سخت درگیرم
که این عشق تمسخر بار بی امید
که این رویای پوچ نغمه ی خورشید
چرا در جان من افتاد
چرا با این همه فریاد بی تکرار
چرا با این همه ی گرمای خونین بار
به دستان تو لرزیدم
مگر بیدم؟
مگر چون شاخه ی بیمار خشکیده ام؟
پر از بی تابی و نورم
ولی از عشق رنجورم
ولی در درد محصورم

بداهه ای تقدیم به شعرتان
مانا باشید