آنگه چشـید عشـق را

بسوز تا پایان عمر       ای بیخبر از حال   خود

                                               مستانه آمد در برَت      رندانـه ماندی تا  ابـد 

عشق ماند تنها یادگار   سوز ماند بر دل بیخبر 

                                              سوز دل هم مغتنم         لایق   نبـودی  لاجَـرم

همراه تو دستان تو     عشقست در بَر  ای صَنم

                                              بوسه بر جا پای دوست   معراج توست ای بیخبر

گویم همه ای عاصیان   آئید وبینید مستی یان

                                           رو بر زمین دل بر سماء    آنگه  چشـید عشـق را

 مردم خـدایا رخُصـتی      بینم رخُش را بار ها

                                            مست می ام بی می کنون  ریزد  سرشکانم  برون

سوزم بود در راه او     اشـگم بود در جـام  او

                                             ای دوست پر کن باده ام    مستـم بکن از نالـه ام

چهره نما ای جان جان  آنگاه بگیر ازمن تو جان

                                            جانم  همه  قربان  تو      عشـقم  همـه بر پـای تو

مانـدم من اینک زارِ زار  همچون اسیردرکارزار

                                          حیران چو مادر مرده ای  بگرفتــه  سـر بر زانوان

من مستِ مستم   بیخبــر                از  بند  رستـم   بیخبــر