شد شكسته قايق نابالغ ام

بي خبرهرروزوشب مي ميخورم حالم خراب

برتن افسرده ام ديگر نمي سازد شراب

آن چنان مستم ، هميشه كنج اين ميخانه ها

غرقه دردرياي فكرم چون شكسته اين غُراب

قطعه قطه گشته اين رويايِ بي سامانِ من

هرچه ميگردم نمي يابم دراين دنيا مراب

همچوخشكيده نهالي بي ثمردراين خريف

دربهاران فصل پيري حاصلم ، دروقت شاب

كوچه كوچه ميخزد انديشه ي پوسيده ام

چون گره خورده چودردل روده ام درپيچ وتاب

فصل باران است وگلها مستِ باران بهار

غيرازاين درياي آمالم ، كه گرديده سراب

برنخي پوسيده آويزان، هميشه درعذاب

من اسيرِاين طناب كهنه ام درحال تاب

خوش به آن روزي نبودم تا ببينم اين جهان

تا نزائيدند مرا ، درخانه ام آسوده خواب

حاليا فكري به حالِ جسم مهجورم كنيد

شد شكسته قايقِ نابالغ ام ، غرقم درآب

s@rv

**

مچين بال پروانه بگذاركه او پربگيرد

رود سوي صحراسراغي ز دلبربگيرد