کوچ

به کوچ دلم اشکِ باران شدم
به جان رستخیز بهاران شدم
 به برگ دل و دفتر یاد عشق
سمر شدگلم روح زندان شدم 
به آه دلی عشق شدخاکها
به رسم ادب ختم قر آن شدم
دوتای ام به تعظیم دراین سرا
به چرخ زمان سنگ میدان شدم
به روزی که این خانه از پای شد
به راه شبم صبح حرمان شدم
به رسم قضا دفتری بسته شد
به این کوچ پر درد ویران شدم
(به یاد پدر که روزهای پایانی بهمن ماه پس از سالیان درد و وظیفه شناسی کوچ کرد)