تقدیم به دوستم استاد حامد زرین قلمی

اینجا به اقبالت قلم زرین زرین است دوست

حامد چرا مهرت به دل اینگونه بی دین است دوست ؟

شبها در این محفل اگر می خوانمت صد مثنویست

غافل که خود در مسند مهری چه بی کین است دوست

سبزینۀ جدت به سر تاجیست نیکو از عقیق

یابن رسول الله تو اعیونی ، چه دل بین است دوست

گفتم خدا یارت چنین چون یار مظلومان شدی

ای یاور و یارت خدا ، رسمش بگو این است دوست

تبریز را گر بوده و باشد هزاران چون توئی

زرین قلم حامد یکی ، الا که دست چین است دوست

گوئی به من صدها بدیع و فن و فوتی از عروض

جانا تو استادی در این نقشی که آجین است دوست

کف کرده در خود دشمنت چون دوست میداری تو او

دریا دلی ای نازنین نقشت چه سیمین است دوست

گفتی که بیماری رفیق برده از آن جام رحیق

دردت به جانم خیز و نوش ای وای غمگین است دوست