دستان مشت کرده ی تو

درودتان جناب جهرمی بزرگوار!

پس از چند روز اندکی فرصت کردم به سایت سربزنم و بر حسب اتفاق قرعه ی نگاهم به شعر شما افتاد.

شعری ساده و روان؛ در عین حال، سرشار از تخیل و آرایه های زیبای ادبی سرودید.

_ بارزترین آرایه ی بخش اول این شعر، آرایه ی واج آرایی است که از سطر دوم تا چهارم، واج (س) به زیبایی تکرار شده است.

_نگاه سرد و سنگین: کنایه از بی اعتنایی و نامهربانی.

_عبارت:
نگاه گله مند: اضافه ی استعاری است (استعاره ی مکنیه، تشخیص)

_ نگاه... دست می اندازد: استعاره ی مکنیه، تشخیص. آرایه ی اغراق نیز دارد؛ همچنین، دارای مفهوم واسوخت است.

_عبارت کولی کف بین: به جهت واج آرایی_تکرار واج (ک)_، موسیقی زیبایی دارد.

_در عبارت تخیلی: قلب من... در دستان مشت کرده ی تو دیده بود:
*به وجهی اشاره به این دارد که قلب هر کسی، اندازه ی مشت دست اوست.
*از طرف دیگر، می شود گفت که شاعر به طور ضمنی مشت محبوب را به قلب عاشق تشبیه کرده است.
*ضمن این که کنایه از این است که معشوق، اختیار قلب عاشق را در دست گرفته است.
کلا عبارت معنی افزای‌زیبایی هست.

_واژه های کولی، کف بین، کف دست: مراعات نظیر.

_از (اما...) تا (مدیریت کند)، نیز واج آرایی است (تکرار واج میم، زیباست).

_جمله ی:
قلب من نتوانسته است نگاه های تو را مدیریت کند: استعاره ی مکنیه. تشخیص.
(یادآور مفهوم زیبای عشق در نگاه نیز می تواند باشد.)

_عبارت زبان عشق: اضافه ی استعاری، استعاره ی مکنیه، تشخیص.
که منظور همان زبان قلب است. قلبی که در اختیار معشوق قرار گرفته است.

زلال احساستان همواره جاری!
قلمتان پیوسته در اوج!
مانا باشید به مهر!