کاشانه

شاید هم نمیدانم من خیلی گیجم در میان این دوستت دارم ها ی گنگ
نمیدانم معنایشان چیست وکجاست 
دور ، نزدیک اصلا مگر فرقی میکند 
دل من فقط تورا میخواهد 
راستی" تو " گفتم باز چشمانم پر شد
گویی به تنگیه دلم نمک پاشیده باشی 
سوخت 
و گزگز ها راه انداخت 
اصلا یعنی چه 
تا به کی باید بپوشانم 
تا به کی باید سرپوش بگذاریم 
زود باش 
دلم میخواهد سینه سپر کنی و به همه جار بزنی که چقدر دوستم داری 
دلم میخواهد یکی شویم از آن یکی های افسانه ای ، نه نه لیلی و مجنون را دوست نداشتم ؛ "هیچوقت"
از آن یکی افسانه هایی که آخرش خوش باشد ، ابدی باشد 
دستانت باشد ، بالینت باشد و شعرهایت
تو بخوانی و من برقصم 
تو ناز کشی و من ناز کنم ، تو عشق کنی و من دلبری 
بعد هم آهسته ، خسته از آنهمه " تو " ، پناه برم به بالا کاشانه ام ؛ "کاشانه ی امن بازوانت "...