زیباست شب ِ داوریژ ... بر پاشدنت باران !
گشتی قَدَم بر چشم ... جانا شدنت باران !
بر خود زده ای عطری چون بوی خوش ِ خاک و
همچون نَفَس ِ دریا تب زا شدنت باران !
قلبم ز صدای تو ... اندر تپش ِ حب است
ناز است کلام ِ تو ... سارا شدنت باران !
روحم ز برای تو بر سمع ِ سماعی گوش
باز از سرِ شیدایی ... آوا شدنت باران !
هم پنجره هم دَستان ... با تو به سلام اندر
دُرّان ِ خجل رویی بر ما شدنت باران !
مهمان ِ عزیزِ من ای ساقی ِ دریاپیک
بنشین و نرو ... ای خوش مانا شدنت باران !
غروب ۱۲ آبانماه ۱۳۹۵ ه ش
دُرّان = جمع دُر = مرواریدها