« من » را ز « تو » پیدا کن ( زلال )

در عشق سفر بايد

تا كوي تو ترك دل و سر بايد

بايد ننشست و نشكست و ز هوا بگذشت

يعني ز لب سنگ و خط رنگ و سر ننگ  گذر  بايـــد

دنيا نه چنانست كه جان بسته ي او بينم

از ماندن خود نيز  حذر بايد

بي چون و اگـر بايد

يـك بوسه تو لب واكن !

احساس مرا در خودت اجرا كن !

تا چند قدم مانده به بن بست ز دستم گير

آنوقت دل  لخت در آغوش زلال ، عـاشق  در يـا كن !

در  اوج  تـلاطم  بـگشا  صــورت  زيبـايـت

باري تو چنين حـلّ معمّا  كن !

«من»را ز«تو» پيدا كن!