یادی ز بانو..

گریه دارم سرم عادت به زانو کرده است
اولین بیت غزل یادی ز بانو کرده است
بچه لاتی هستم و بعد از گذشت سالها
تیغ ابرویت مرا دلتنگ چاقو کرده است
با لب زنبوری اش وز وز کنان و بی خبر
کنج ایوان لبم آهسته کندو کرده است
سینه ات از بس که خاکش نرم و حاصل خیز بود
وسعت پیراهنت را باغ گردو کرده است
شهوتت را با حیا مخفی نکن ،آسوده باش
سستی اندامتان ،دست تو را رو کرده است
با دلی بشکسته بازم آب مهرت می دهم
کوزه ای هستم که با درد ترک خو کرده است
یک "سخن " گفتی ز هند و من به خالت سوختم
تف به آنکس طوطی ما را "سخنگو " کرده است