دشت خاکستر

دلم عشق بازی با تو را پس می زند
درونم شیری نهفته که خواب است
عمق جانم این جوانی را پس می زند
اگر کور باشم در این دولت سرا،
دو چشمم این بینایی را پس می زند
به فریاد و فغانی دشت خاکستر کنم
دلم گیاهان سبز بهاری را پس می زند
خسته ام از مردم ریاکار و پست
سرم این تومور بدخیم را پس می زند
جفا دیده ام بسیار از روزگار محن
تن آزرده ام دنیای فانی را پس می زند



سلام استادان و شاعران فرهیخته من که گفتم اومدم در جمعتون یاد بگیرم پس لطفا نقد کنید.