من شاعر نیستم

من شاعر نیستم
نقاش واژگانی زخمیم
که هر نفس با خونش از تو مینویسد
من شاعر نیستم
نقاش چشمان دردمندیم
که جدایی را به اشک حک میکند
من از جنس نوازش دستان عاشقی ام
که به غربت محکوم شده و
شانه هایش تنها تکیه گاهش درین حکم نابرابر است
نبینم از دریچه ی غم
نخوانم به بیگانگی
زنده دارم به یگانگی
مرا کنار خودت بر خاک
با تیر عشق نشانه بگیر
نگران فردا نباش
فردایی نیست
اگر نمانی
ونخوانی از من