اشک

اشک غزلم خون شد و شعرم همه درد است
آخر چکنم ساختم از روز ازل با غم و دردم
مردن
نه جای ماندنم اینجاست نه پا دارم که بگریزم
به مردن خو گرفتم من تمام لحظه ها جانا
خون دل
خون این دل که از مردم چشمم ریزد
دشتی ازلاله شود تا که زند شبنم عشق
طوفان
طوفان نیا که توگردم می بری نیا
آخرکه به ویرانه خاکسترم هنوز
دل دیوانه
همنشین شد دل شب با دل دیوانه من
این چه رسمیست که عاشق همه دم میمیرد