رویاهای بهار

پیاله ام را از خیال پر کن ساقی
بهار فصل راه رفتن با رویاهاست
دوست دارم سوار بر اسبی سفید
در سرزمین بی انتهای آزادی
فریادزنان از کنار رودهای خروشان بروم و
شب ها زیر نور زیبای ماه
کنار ساحلی پر از آرامش خالی
باصدای تلاطم امواج بخواب بروم
و سپیده دم  قبل از طلوع آفتاب
بسرعت باد دور شوم از آنجا و
سوار بر رخش آرزوهای بر دل مانده
زیر سایه کوههای بلند
از دشت های گل و گیاه بگذرم و
بهترین صبحانه فصل های زندگیم را
کنار چشمه ای از آب شیرین
با خواندن آواز فرداهای روشن
با دلی پر امید مزه مزه کنم و
آنگاه سرمست از هوای پاک بهاری
پیاده به دل کوههای جوان شده بزنم و
بر بالای بلندترین قله سالهای عمر
طعم شیرین آزادبودن را فریاد بزنم  ..
عبدالله خسروی ( پسرزاگرس)