«ظلمت»

سرودی تازه می خوانم 
غزل یا نو ! نمی دانــم ! 

ســـــرودی از دل ِ آتش
بر ایــن دنیای ِ بی آرش

بخوانــــــم بر تو ای ظلمــت
شکستی شیشه ی ِحُرمت

به ظلم ِ خود تو در بندی 
ندانسته چه می خندی!

من از ریشه تو از ریشـی
چه در پیشه تو در پیشی

بلادم ســــــبز وُ پُر نــــور اسـت
صد افسوس چشم ِ تو کور است

به عــزم ِ یاری ِ یاران
بسازد اَبر ِ حق باران

به هر قطره عیان گردد
کلام عشق بیان گـردد

سرودی تازه می خوانم
غزل یا نو نمی دانــــــم
***
ریش=زخم،جراحت