پشیمانم

پشیمانم

چرا بودم ؟پشیمانم ، گلی در باغ و بستانم

چرا هستم در این دنیا ؟ سپاهی زاغ پر خوانم

در این شب های تکراری ، اوقاتش در غمستان است

بروی شاخه ها ماندند  ، صدایی در نمستان است

پشیمانم از این دنیا ، و از مردن جوابی نیست

به نرمی روح بسپردن ، و جان کندن ثوابی نیست

پشیمانم زعشقی را ، شب و روزم سپر کردم

به کوهی در سرازیری ، به درد و غم سفر کردم

پشیمانم زمهری را ، به دلبندم صفا دادم

به غاری از غم و غصه ، به زیبایی وفا دادم

پشیمانم زبانم لال ، کام از عاشقی برده

دل و جانم  سر پرواز ، نام از یاوری کرده

پشیمانم ، پشیمانم ، چرا در عشق سوزانم !

به جز ناله صراطی نیست ، چرا در عشق درمانم !

به جز عاشق همه خندان ، در عشق و صفا زنده

همه جام شراب عیش ، در مستی ندا خوانده

ولی روح و جسد غمگین ، مرا دیوانه زندانم

هزاران آه دل دارم ، گمان جانانه خندانم

پشیمانم زشعرم را ، چرا درمان دردم نیست

پشیمانم زعشقم را ، چرا خوانای بزمم نیست

پشیمانم چرا دلبر ، به عهد خویش باقی نیست

پریشانم چرا یاور ، به جام خویش ساقی نیست

نمی گویم ، نمی بافم ، نمی نالم دگر فریاد

نگو یارا مسیر عشق ، نادیده سفر سر داد

جاسم ثعلبی (حسّانی) 28/12/1390