دِلِ نِکو وَ نارَوا

درود بزرگوار
دلنشین و زیباست

"حرامم باد


پَرنیان،بی تُو سَرایی عاشِقانه،حَرامَم باد

یاد نَکُنَم پِیمانِه ای ، از مَستانه ، حَرامَم باد

دِلَم آشنا نَگیرَد با غَریبی غِیرِ دِلَت،هَرگِز

صَحّابه ای نَباشَد دِل را،گر خوانده حَرامَم باد

دِل را ، غَم پُر اَست ، هَمچُو خَزانِ پاییز

غِیرِ چَشمان خُمارَت چَشم دیدِه،حَرامَم باد

مَجنونِ دِلَم ، بِه اِنتِظارِ دیدارَت هَست

گَر شُدم دیدار با غِیر ،چَشمه حَرامَم باد

قَسَم بِه دَرگاهِ خُدا آورَم ، تُو را عاشِقَم

با خُدا عَهد ، غِیرِ تُو در کُلبِه ، حَرامَم باد

قُول داده بودَم،نَشکَنَم تُوبِهِ چَند ساله را

خاطِرَت شِکَستَم، لَرزان بوده ،حَرامَم باد

جایِ کَعبِه ، شُدی قِبلِه گَهَم ، هَر رازُو نیاز

جانَم به جانَت دادَم ،غِیر بوده ،حَرامَم باد

خُودَت مَجنونَم کَردی ، با چَشمانِ لِیلی اَت

نِگاهَم غِیر لِیلی بَر کَس ،اُفتاده ،حَرامَم باد

زِ دیدِه هایَم ، جایِ اَشک ، خون جاریست

دِلَم غَرقِ خون لَبریزِ فَراق ، زِنده حَرامَم باد

زِنده حَرامَم باد


رامین منصورخانی قراخانلو