غزل، ترانه، رباعی

یک غزل، یک ترانه و یک رباعی از مهدی ملکی الف


درگیرِ عذاب

آرامشِ بسیار به رویای دلم باش
جذاب‌ترین قسمت دنیای دلم باش

دائم دل من شاهد تنهاییِ سختی‌ست
برگرد کمی همدم شب‌های دلم باش

وقتی که پر از موجِ غمم بی تو پیاپی
با کلِ دلت ساحل دریای دلم باش

باید چه کند بعد تو این شاعر پر درد؟
با عطر تنت حسِ مداوای دلم باش

هر ثانیه درگیرِ عذاب است خیالم
پیوسته خودت قصه‌ی زیبای دلم باش



شاعر خوشبخت

با بودنِت دائم پر از احساسِ عشقم
با من بمون تا غرقِ خوشحالی بمونم
زیباترین تصویرِ این دنیا تو هستی
ای عشق من، ای بهترین، ای مهربونم

لبریزِ احساساتِ خوبم تا تو باشی
تا عمر دارم عاشقم... عاشق‌ترینم
من شاعری خوشبخت هستم با وجودِت
با عشق توی شعرِ پر شورم عجینم

با چِشم‌های عاشقِت آرامشم باش
تا شور و حالم لحظه‌ای پایان نگیره
از روزگارم درد و سختی رو گرفتی
وقتی که هستی سرنوشتم بی نظیره

حالم فقط با عطر تو آرومه هر شب
وقتی نباشی زندگی طوفانِ درده
من آدمی پر حسرتم، آرامشم باش
بی دست‌های گرم تو این شهر سرده

با اینکه هر شب سوز و سرما داره این فصل
گرمای دستِت توی دستم بی حسابه
مهتاب هستی واسه این شب‌های تاریک
تا نورِ پر عشقِت به تقدیرم بتابه



کاشانه‌ی بی بهار

ای وای که روزگارِ من ویران است
با داغ تو چشمِ تارِ من ویران است

برگرد که پایان زمستان باشی
کاشانه‌ی بی بهارِ من ویران است


شاعر: مهدی ملکی الف