سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 3 دی 1403
    23 جمادى الثانية 1446
      Monday 23 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        دوشنبه ۳ دی

        167 غسلِ نفرت

        شعری از

        امیرموسویان

         از دفتر شعر 1391 نوع شعر سپید
        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۲ ۱۱:۵۲ شماره ثبت ۱۱۸۸۸
          بازدید : ۷۷۵   |    نظرات : ۳۰
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        آخرین اشعار ناب امیرموسویان

        چه سنگین می بارید
                ثانیه های بی فردایی،
        آن گاه که در کویرِ سینه ام
                     کودکانه خاک می شد،
                       تمامیِ آرزو هایِ با تو بودن ام .
        آسمان هم پنهان می کرد
        در پسِ همان چشمانِ بَخیلِ خود
                                      آرزوهای خیس ام را.
        چه زیبا بود،
        در خیابانی مملو از درد
        وقتی که در طشتِ چشمانم
                              ترا با اشکِ خون
                                 غسلِ نفرت می دادم.       
              اهواز ـ  27 دی ماه 1391
        ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
        سلام بر دوستان فرهیخته و مهربانم
        دیر زمانی ست که احساس می کنم که برخی از دوستانم در خصوص سروده هایم با ابهاماتی روبرو می شوند. برای رفع این ابهام و در راستای هرچه بهتر مفهوم سازی این سروده ها، تو ضیح کوتاهی میدهم :
        خطاب شاعر در شعر، غالباً "معشوق" است.این معشوق می تواند زمینی (عاشقانه) ، آسمانی (عارفانه)، و یا نهآسمانی و نه زمینی (تعلیمی، ارشادی و ..) باشد. من، از میان این سه معشوق، من فقط در زمینه ی"معشوق زمینی"می سرایم. که این"معشوق زمینی" نیز خود به سه نوع " منْ" تقسیم می شود :  منِ بشری (برای انسانیت)،منِ اجتماعی (برای جامعه) و منِ فردی (برای یار، دلِ خود یا حدیثِ نفس) سرودن است. ، اما باز من از میان این سه" منِ زمینی " نیز، فقط در مضامینِ منِ فردی و منِ اجتماعی می سرایم. پس سروده های من از جنسِ : معشوق زمینی :: منِ فردی و منِ اجتماعی ست. در زیر به طور بسیار فشره به تشرح این دو می پردازم:
        الف : معشوق زمینی با مضمونِ منِ فردی( شعرِ عاشقانه ، حدیثِ نفس و... ) :
        1. من هیچ گاه شعر عاشقانه ی ستایشی یا در مدح معشوق، نه سروده ام. تمامی مضامین سروده های عاشقانه ی من، ترکیبی از عشق و نفرت را در خود آشکار و نهان دارند. به همین دلیل نام آن ها را "عاشقانه ی متنفرانه" گذاشته ام. مضامین این تمامی این سروده ها، کاملاً حقیقی و منطبق با واقعیتِ عشقی ناکام، در زندگی من هستند. پس" عاشقانه های متنفرانه ی من "،تخیلی، وهمی، دروغین و ... نیستند. بلکه واقعی و تصویرتنفری ست که از لیلی !؟ خود دارم.اما .... در این عاشقانه ، رازی ست!!؟؟
        2. گاهی من با خود درد دل می کنم، به خود نصیحت می کنم، به خود می تازم، خود را سرزنش می کنم و یا .... در این سروده ها مخاطب آن خودِ من هستم. در قاموس شعر و شاعری، این گونه سروده ها را "حدیثِ نقس" می نامند. اما اگر خوب با این گونه سروده ها بنگریم، در حقیقت این مخاطب بیرونی شعر است که شاعر درد خویش را به او گزارش می کند و بدین سان او را هشدار، نصیحت، اندرز، و ... داده و وی را دعوت به اندیشه در حال فردی، و... می کند. به زبانی دیگر، درست است که مخاطب درونی شعر، خودِ شاعر است، اما در حقیقت مخاطب بیرونی شعر را هدف قرار می دهد.
        ب :  معشوق زمینی  با مضمونِ منِ اجتماعی( شعرِ جامعه گرا) :
              سروده های اجتماعی من، یا دردهای واقعی محیط پیرامون ِمن هستند و یا درد های تخیلی من از ین محیط، که در حقیقت این دومی دغدغه ی مرا نشان می دهند که  مباد این خیالات، به حقیقت به پیوندند. از نظر شفافیت کلام نیز در سروده های اجتماعی خود، بیشتر تصریح کلام دارم  ولی گاهاً نمادین (سمبولیک ِ اجتماعیِ تخیلی) نیز سروده ام. با توجه به شاخص تفکیک شعر سیاسی از شعر اجتماعی، که همانا هدف و غَرَضِ شاعر از یک سروده است، باید بگویم که : سروده های اجتماعیِ من، اجتماعی محض بوده و با هدفِ اصلاح امور، نشان دادن معضلات عمومی به جامعه، چکاندنِ فریادِ دردها در مسؤلین مربوطه ، تصویر آن چه که می اندیشم، می باشند. پس: سروده های اجتماعی من، از آلودگی های سیاسی، رایج به دور هستند.
        با تشکر فراوان ـ ا.م.غروب
         
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۸ شاعر این شعر را خوانده اند

        حسن حسینی

         ،

        امیرموسویان

         ،

        جابر ترمک

         ،

        محمد رضا نظری(لادون پرند)

         ،

        محسن حامد (باران)

         ،

        سید علیرضا خوانساری(بیدل)

         ،

        سميه سبحاني

         ،

        زیتا رضایی

         ،

        پژمان روشن طبری (شبگرد)

         ،

        بهونه راد

         ،

        علی افشاری (فانوس)

         ،

        حمید حمیدی زاده(همزاد)

         ،

        حامی شریبی

         ،

        محسن مهرپرور ( م مهر)

         ،

        سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)

         ،

        محمدرضا علی بابایی

         ،

        امير حسين اميريان .د

         ،

        عبدالرضا نیسی(سکوت سرد)

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۲۰ ساعت پیش         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        دیروز         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        دیروز         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۲ روز پیش         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۲ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۲ روز پیش         وحید سلیمی بنی وحید سلیمی بنی
        ۲ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5