چشم گریان

با یاد آغوشت زمستان را چه باید کرد
بی عطر اندامت خیابان را چه باید کرد

از ابرِ چشمم گریه را جاری نکن بانو
بی دست‌هایت چشم گریان را چه باید کرد

از بند غم باید مرا آزاد می‌کردی
وقتی نباشی درد زندان را چه باید کرد

هر شب چرا در روزگارم باد و بوران است
با داغ عشقت فصل باران را چه باید کرد

وقتی که هرگز شانه‌هایت جان پناهم نیست
پیوسته این دنیای ویران را چه باید کرد


شاعر: مهدی ملکی الف