ایــــن دلِ افســـــرده دائــــم بیقـــــراری مـی کنـد
در دلــم احسـاسِ تـو هر لحظـــه یــاری مـی کنـد
روز و شب غــرقِ تمـاشــای تـو مـی بـاشـد ولـی
خـــانــه را بــوی گــلاب تــــو بهـــــاری مـی کنـد
پیــچ و تـــاب زلف تــو بـــرقِ نگـــاهـم را گـرفت
مــاهِ مــن، امـــــروز دارد شهـــــریــاری مـی کنـد
چشمـــه ی عشقـت همیشـه در دلــــم جــاری شود
عشـــق بــا چشمــــان مستت میگســاری مـی کنـد
شعــــرِ مـن در جلوه ی چشـم تـو معنــا مـی شـود
قـــامتـت از گـُــــل همیشـــه گُـلعــــذاری مـــی کنـد
روشنــای چشـــم مــن از رنـگ رخســار شمـاست
بــی سبب نیست که چنیـن چشـم انتظــاری می کند
نــازنیـــن! از راز چشمـــانـم کنـــــون غـافـل مشـو
پلکِ چشمــــانـم همیشــــه پـــــرده داری مـــی کنـد
نــزد"مسکیــــن"آرزوی دیـــدنت ســـر زنـــدگیست
روز تــــا شـب در رهت لحظــــه شمـــاری مـی کنـد
********** مسکین باخرزی **********
1391/1/12