پست های وبلاگ

‌
خوش به حال همه ی آن هایی که ،
اشک شان دم مَشک شان است ...
هرچه غم درونشان جمع می شود ،
سریع از چشم هایشان سرازیر می شود ،
و حسابی سبک می شوند ...
من آدم های تودارِ غم انبار شدهِ ى ،
کم حرفی را می شناسم ،
که بغض ،
سال هاست درونشان خانه کرده و خیال جا به جا شدن هم ندارد ...
کاش یکی دست بغض را بگیرد ،
و به چشم ها هدایتش کند ،
تا کمی ، حالِ آدم های تودارِ
غم انبار شدهِ ى
کم حرف ،
نرمال شود ...
راستی 
سبک شدن چه حالی دارد ؟!