به نام خالق زیبایی ها
هنرِ یک هنرمند، ارائه زیبایی های خلقت است به دیگران، که تا همیشه زیبایی، زیبا بوده و هست .
زیبا بودن در هرانسانی برمیگرده به باطن اون فرد، نه ظاهرش
که از گفتار، کردار و رفتار نیک و زیبای اون شخص میشه باطنش رو تشخیص داد .
شخصیت خوب، ذات خوب و خوب بودن،" کمتر دیده شدنه ..".
یعنی هرچقدر بیشتر خوبی کنی و خوب باشی کمتر دیده میشی و احساست میکنند ...
بطور مثال میشه انسان رو به شیشه اتومبیل تشبیه کرد؛
اگر در نهایتِ تمیزی بهش نگاه کنی، فقط از دیدن منظره بیرون میتونی لذت ببری و هیچ توجهی به شیشه نخواهی کرد .
در واقع کسی به شیشه تمیز توجهی نمیکنه بلکه پرتو دید هر بیننده ای ازش عبور میکنه ،
و هرچقدر که از تمیزی دور باشه بیننده دوست داره به طریقی اون رو تمیز کنه تا بتونه بهتر ببینه .
پس اون آلودگی باعث میشه که متوجه بشی شیشه ای هم هست .
و چقدر خوبه که با خوب بودن (تمیزی شیشه) اجازه بدیم تا کمتر دیده بشیم و مزاحمتی برای بهتر دیدن دیگران ایجاد نکنیم و چقدر بهتره که اگر خواستیم شیشه ای رو از هر آلودگی تمیز و پاک کنیم با علم و آگاهی باشه نه با نادانستگی.
منظورم اینه که اگر تمیز کردن شیشه رو واگذار کنیم به برف پا ک کنها ، شیشه رو به بهترین وجه تمیز خواهد کرد چون طراحی شده برای همین کار و در مقابل اگر با دستمالی خواسته باشیم اون رو تمیز کنیم شاید به آلودگی نزدیکترش کنیم
پس در واقع هر وقتی با هر بدی مواجه شدی عکس العمل خوبی از خودت نشون بده و همیشه سعی کن جوری رفتارکنی که یِ خاطره قشنگ تو ذهن دیگران باقی بمونی...
از زاویه ای دیگه هم میشه اینطور بهش نگاه کرد که اگر بیننده زاویه دید خودش رو بیشتر کنه تا وسعت دیدش بره بالاتر تا از شیشه کثیف (بدی) فاصله بگیره دیگه هیچ وقت اون کثیفی و آلودگی روی شیشه پنجره رو نخواهد دید .
در واقع بدی و پلیدی دیگران دیگه براش اهمیتی نخواهد داشت ....
فاصله گرفتن از بدی و نزدیک شدن به خوبیها رمز ورود به دنیای زیبای زندگیست
و شاه کلید فهم اون ایمان به پروردگار بزرگ و خالق انسان و انسانیت ه ....
باشد تا روزی برسه که دیگه در مورد بدی ها حرفی نزنیم
زیباااااا